เจ้าตัวอักษรหนังสือที่เขาถือไว้เพื่ออ่าน
ยากที่จะคาดเดาว่าเขาตั้งใจหรือมองผ่าน
ใจฉันอยากเรียนรู้ เล่มที่ดูว่าน่าอ่าน
ทิ้งเธอไว้บางตอน เจ้าหนังสือดูช่างทรมาน
อ่านเธอเพียงครา เข้าใจเธอแค่บางหน้า
ปิดตายเก็บไว้ ไม่เคยรักษา
เมื่อเขาจากลา ฉันยังคอยคั่นไว้ทุกคืนวัน คั่นเวลา
แค่เพียงชั่วคราว ลืมสายตาของเขาก่อน
พบกันบางตอน อยู่บางช่วงเวลา
ถ้าเขาอ่านเธอไม่จบ คงจะพบฉันคั่นระหว่างหน้า
วันที่เขาอ่านเธอไม่ละสายตา วันนั้นคงต้องลาก่อน
ต่อให้รักแค่ไหน แม้จะดีเท่าไร
ไม่มีสิทธิ์ได้ครอบครอง บทกวีที่ไม่คล้องจอง
แม้จะนานเท่าไร ก็เต็มใจจะรักการอ่าน
อยากใกล้เธอนานนาน
อ่านใจเพียงครา
แต่หนังสือไม่อาจเรียกหาผู้อ่าน
หมื่นล้านความปรารถนา
วันที่เธอเหงา
จะเห็นฉันยืนอยู่ตรงที่เก่า
แค่ตอนเขาไม่มา
แค่เพียงชั่วคราว ลืมสายตาของเขาก่อน
พบกันบางตอน อยู่บางช่วงเวลา
ถ้าเขาอ่านเธอไม่จบ คงจะพบฉันคั่นระหว่างหน้า
วันที่เขาอ่านเธอไม่ละสายตา
เป็นดั่งบทความที่คั่นเอาไว้ แสนนานจนลืมอ่านไป
หากเธอแค่ทำเป็นได้ยินในสิ่งที่ฉันไม่เคยได้กล่าว
ใจของฉันมีเพียงแค่เธอ เพราะยังคงคิดถึงทุกคราว
เฝ้าดู และคอยฟังเรื่องราว
เธอบอกรักปากเปล่าแต่ว่าเขาเฝ้ารอตลอดกาล
แค่เพียงชั่วคราว ลืมสายตาของเขาก่อน
พบกันบางตอน อยู่บางช่วงเวลา
ถ้าเขาอ่านเธอไม่จบ คงจะพบฉันคั่นระหว่างหน้า
วันที่เขาอ่านเธอไม่ละสายตา
แค่เพียงชั่วคราว ลืมสายตาของเขาก่อน
พบกันบางตอน อยู่บางช่วงเวลา
ถ้าเขาอ่านเธอไม่จบ คงจะพบฉันคั่นระหว่างหน้า
วันที่เขาอ่านเธอไม่ละสายตา วันนั้นคงต้องลาก่อน
นานเกินใจจะรู้
ฉันยังคงคั่นเธออยู่
ตราบใดที่เขาไม่พลิกดู