แปลกเหลือเกินที่ใจคนเรา เฝ้าแต่คิดถึงคนที่ทำร้าย
หยดน้ำตาที่เคยบรรเทา ร้องเท่าไรก็ยังคงไม่หาย
ว่ายวนอยู่ในคงคา ที่ไหลรินออกจากสองตา
แม้ร้องเท่าไรเธอคงไม่กลับมา
* เธอเดินไปไกล จนสุดสายตา ก็ยังรอเธอคืนมาอยู่ แม้นานเท่าไรก็ไม่รู้
เธอจากไปไกล และไม่ย้อนมา รักในใจยังคงคาอยู่ ลบเลือนเท่าไรก็ยิ่งรู้
ว่ายังมีเพียง เรื่อง ของเธอกับฉัน ไม่เคยลืมเลย
อยากให้เจอเรื่องราวดีๆ แม้วันนี้ข้างเธอไม่มีฉัน
ต่อให้เรานั้นลาไปไกล เธออยากเจอเมื่อไรแค่หลับฝัน
แค่ได้มองจากตรงนี้ ก็ยินดีที่เห็นเธอเติบโต
ถึงแม้ฉันเองไม่ได้อยู่ตรงนั้น
ปล่อยน้ำตาให้มันได้ไหล จากพื้นดิน จนรินรดใจ ปล่อยน้ำตาให้มันได้ไหล จากพื้นดิน จนรินรดใจ
