บางเรื่องไม่อยากจะจำ แต่ว่ามันไม่ลืม
ทำไมมันเป็นแบบนี้ ผมเองก็ไม่เข้าใจ
ทุกวันยังตามตัวเอง คิดถึงเธอทำไม
ทั้ง ๆ ที่ไม่อยากจำ แต่มันยังจำนี่เพราะอะไร
ทุกอย่างที่มันคือเธอ ภาพในหัวฉันมี
เรื่องเธอมีแต่ปวดร้าว ไม่มีเลยไอ้ความหวังดี
วิธีไหนที่จะลืม ใครรู้ช่วยบอกฉันที
นี่เปรียบเหมือนกับฝันหลาย ใครก็ได้ปลุกจากฝันที
เรื่องเธอฉันอยากปล่อยมันไป ไม่อยากคิด
เรื่องราวที่ผ่าน อยากลบไป ไม่อยากจำ
เมื่อไรฉันถึงจะลืม เรื่องเธอฉันไม่อยากจำ
เพราะตอนที่เธอนั้นไป คำลาของเธอไม่มีสักคำ
เรื่องเธอฉันไม่อยากมี ทำไงฉันถึงจะลืม
เรื่องราวของเธอมีแต่โหดร้าย ทำไงถึงฉันจะลืม
[ปู่จ๋าน ลองไมค์]
เธออำมหิตดุจดั่งปีศาจ ฤทธิ์เธอร้ายแรงกว่าโรคระบาด
เธอฉีกหัวใจเหมือนฉันกระดาษ หางตาเธอมองฉันเป็นตัวประหลาด
เห้อ อยากจะลืมจัง ทำไมมันยังคงยังจำ
ซ้ำ ๆ เดิม ๆ ทุกถ้อยคำ หรือเป็นเพราะคนอย่างฉันยังไม่หมดกรรมกับเธอ
ฉันยังไม่ลืมคนอย่างเธอ แม้เธอจะลืมคนอย่างฉัน
ภาพเธอวน ๆ อยู่ทุกวัน เหมือน time stone วนอย่างนั้น
ภาพความทรงจำนั้นมันยังไม่เลือน ต่อให้มันเป็นสิ่งที่คอยเตือน
ทุกความเจ็บช้ำที่ต้องทนกล้ำกลืน เรื่องราวเหล่านั้นฉันยังไม่ลืม
[SPRITE]
เรื่องเธอฉันอยากปล่อยมันไป ไม่อยากคิด
เรื่องราวที่ผ่านอยากลบไป ไม่อยากจำ
เมื่อไรฉันถึงจะลืม เรื่องเธอฉันไม่อยากจำ
เพราะตอนที่เธอนั้นไป คำลาของเธอไม่มีสักคำ
เรื่องเธอฉันไม่อยากมี ทำไงฉันถึงจะลืม
เรื่องราวของเธอมีแต่โหดร้าย ทำไงถึงฉันจะลืม
เมื่อไรฉันถึงจะลืม เรื่องเธอฉันไม่อยากจำ
เพราะตอนที่เธอนั้นไป คำลาของเธอไม่มีสักคำ
เรื่องเธอฉันไม่อยากมี ทำไงฉันถึงจะลืม
เรื่องราวของเธอมีแต่โหดร้าย ทำไงถึงฉันจะลืม