หากลองนึกถึงใครที่ปลุกเธอยามเช้า ให้ลุกออกจากความเศร้าใจ
ประตูทุกทิศเธอเคยปิดมันเอาไว้ วันนี้คงถึงคราวต้องเปืด
ความทรงจำที่เลยผ่าน ไม่อาจตอกย้ำเหมือนในวันวาน เมื่อใดที่เธออ่อนล้าแค่หลับ..ตา
เคยวาดเอาไว้ในทุกๆสิ่ง แต่ในชีวิตจริงปลุกให้ฉันต้องตื่น และฝืนตัวเองให้ลุกขึ้นยืนอีกครั้ง
ยังคงเก็บไว้ที่เธอให้กัน หากแต่ตอนนี้ตื่นมาไม่มีฉัน แต่ฝันยังดำเนินต่อ ฉันก็มีความสุข
ไม่ว่าช้ำมาเท่าไหร่ ให้พื้นที่ข้างในหัวใจ เก็บความทรงจำเอาไว้และพร้อมจะก้าวต่อไป
เพื่อให้พบดูถึงความสุข ห้ามใจทุกๆสิ่ง เมื่อไรที่เธออ่อนล้าให้เธอจงคืนกลับมา
