คำ ที่พ่อเคยสอน
จงมองหัวใจประชา ดั่งว่าเป็นหัวใจเรา
จะมีใครอยู่ผู้เดียวได้เล่า ต้องมีเรามีเขา
ไม่ว่าใครต้องมีเพื่อนร่วมใจ
ดูแลกันไว้แผ่นดินจึงร่มเย็น
เพราะทุกดวงใจเหมือนดินและทราย
ที่รวมกันกลายเป็นผืนดิน
หากว่าผืนดินแตก และแยกกันไป
จะยืนได้อย่างไรต่อไป
หากเราช่วยพยุงแผ่นดิน
แผ่นดินจะช่วยพยุงตัวเรา
จะยืนเช่นไรให้ยั่งยืนนานได้เล่า
ถ้าเราขาดสิ่งค้ำจุน
แผ่นดินยั่งยืนและมั่นคง
ก็เพราะมวลชนร่วมกันประคอง
ต้องมีทั้งเธอและฉัน
จะเกิดพลังเพื่อสร้างความเรืองรอง
ต่อไปนี้เม็ดดิน เม็ดทรายทุกก้อนจะมีค่ากว่าทอง
แผ่นดินอันเรืองรองของเรา...
ความเชื่อวันนั้นยังคงยึดมั่น
ความต่างกันถึงวันจะต้องมีการเปลี่ยนแปลงวันนี้
รวมความต่างคือรวมความแข็งแกร่ง
พวกเราจะรวมแรงสร้างแผ่นดินเกรียงไกร...
อย่าถามแผ่นดินจะให้สิ่งใด
แต่จงร่วมใจเข้ามาประคอง
ต้องมีทั้งเธอและฉัน
จะเกิดพลัง เพื่อสร้างความเรืองรอง
ต่อไปนี้เม็ดดิน เม็ดทรายทุกก้อนจะมีค่ากว่าทอง
แผ่นดินอันเรืองรองของเรา แผ่นดินทองของเรา