รู้สึกมานานว่าเธอกับฉันเริ่มไม่เหมือนเก่า
รู้สึกว่าเราค่อยๆห่างกันไปทีละน้อย
มือที่เคยจูง ก็เหมือนว่าเราเลือกที่จะปล่อย
เหมือนความรักของเราค่อยๆ เลือนหายไป
ไม่ใส่ใจใยดีอย่างเคย
ทำเมินเฉยไม่อยากแคร์กัน
ฝากรอยแผลให้ความสัมพันธ์ ที่รอวันพัง
เธอลายลงเหมือนปราสาททราย
คอยทำร้ายด้วยคำพูดจา
แต่ละคืนหลับด้วยน้ำตา
ไม่หันหน้าคุยกัน
*มันเกิดอะไร...กับรัก
ของเราวันนี้
หรือว่าใครคนไหนที่มี คนมาแทนที่...
หรือรักเราสองที่มันจืดจาง
มันเดินมาสุดถนนปลายทางที่มี
คำว่าคนรักมันหมดอายุไม่มี
วันคืนกลับมาให้เหมือนเดิม
ความจริงมันเป็นอย่างไร
ก็อยู่ที่ใจของเราสองคน
คงวุ่นวายสับสนวกวน ซะจนมันทนไม่ไหว
ความรักที่ไม่เข้าใจ มีฉากสุดท้ายคือการเลิกรา
อาจจะพอแค่นี้ แม้เราจะมีน้ำตา
ดีกว่าลำบากใจ
โหว...
(ซ้ำ) * / *