อ้ายคนบ่มีคู่ สิถ่ายุคือเก่า
สิแลง สิเซ้า สิถ่าเจ้าผู้เดียว
สิถ่าจนหล่อย
ถึงสาวสำน้อยมาข้องเกี่ยว
อ้ายสิบ่แลเหลียว
สิรอเจ้ากลับมาฮักกัน
วันที่เจ้า เลือกทิ้งอ้ายไป
หน่วยหัวใจคือมันสิหลุดข่วน
ท้องใส้มันเริ่มปั่นป่วน
โอ้ยอยากม่วนนำแอลกอฮอล์
หมู่กะบอกให้เฮ็ดใจสา
เขาบ่กลับมา หามึงดอกหมอ
เซาสาบ่ต้องเว้าต่อ
เฮาสิรอสาวเก่าผู้เดียว
อ้ายกะยังสิถ่า ทุกเส้าแลง
สิฮักบ่เปลี่ยนแปลง แม้เจ้ามีคนใหม่
อ้ายก็ยังสิถ่า แบบนี้อยู่เรื่อยไป
สิถ่าจนเจ้าเปลี่ยนใจ เปลี่ยนใจ
กลับมาฮักอ้าย
อ้ายก็ยังสิ รอ รอ รอ อยู่แบบนี้
เพราะฮักเจ้าหลายคนดี กี่ปีบ่เปลี่ยนผัน
อ้ายก็ยังคิดฮอด
คิดฮอด เจ้าทุกคืนวัน
รอมื้อกลับมาหากัน
เด้อคนดี...
บ่ว่ามีอิหยังมาขัดขวาง
มาพรากเฮาจากกัน
ใจอ้ายบ่ไหวหวั่น
ยังฮักมั่นแต่เจ้าผู้เดียว
จะเฝ้ารอเด้อคำแพง
รอแก้มแดงกลับมาคือข้าวคอยเคียว
ฮู้บ่ว่าอ้ายนั่นโดดเดียว
ใจแห้งเหี่ยว คือปลาบ่มีน้ำ
อ้ายกะยังสิถ่า แบบนี้ยุคือเก่า
ใจยังคงฮัก และคิดฮอดแต่คนเก่า
สมงและสมองมันกะจำแต่เรื่องเจ้า
อยากย้อนเวลากลับไปในมื้อเก่าๆ
ในวันที่มีแค่เฮา ในมื้อที่บ่มีเขา
ขับรถไปเบิ่งหมอลำเต้นใส่หน้า
ฮ้านตอนวันเสาร์
แห่งเว้ากะ เเฮงคิดฮอด
ตอนที่อ้ายยังมีเจ้า
กลับมาเด้ออิหล่า
เด้อผู้สาวคำแพง อีหล่าเอ้ย
อ้ายกะยังสิถ่า ทุกเส้าแลง
สิฮักบ่เปลี่ยนแปลง แม้เจ้ามีคนใหม่
อ้ายก็ยังสิถ่า แบบนี้อยู่เรื่อยไป
สิถ่าจนเจ้าเปลี่ยนใจ เปลี่ยนใจ
กลับมาฮักอ้าย
อ้ายก็ยังสิ รอ รอ รอ อยู่แบบนี้
เพราะฮักเจ้าหลายคนดี กี่ปีบ่เปลี่ยนผัน
อ้ายก็ยังคิดฮอด
คิดฮอด เจ้าทุกคืนวัน
รอมื้อกลับมาหากัน เด้อ...
อ้ายก็ยังสิ รอ รอ รอ อยู่แบบนี้
เพราะฮักเจ้าหลายคนดี กี่ปีบ่เปลี่ยนผัน
อ้ายก็ยังคิดฮอด
คิดฮอด เจ้าทุกคืนวัน
รอมื้อกลับมาหากัน
เด้อคนดี...
อ้ายคนบ่มีคู่ สิถ่ายุคือเก่า
สิแลง สิเซ้า สิถ่าเจ้าผู้เดียว
สิถ่าจนหล่อย
ถึงสาวสำน้อยมาข้องเกี่ยว
อ้ายสิบ่แลเหลียว
สิรอเจ้ากลับมาฮักกัน
