( เกริ่นลำเพลิน )
หละสายลมหนาวพัดจ้อยจ้อย น้อจ้อยจ้อย
ก้ำฝ่ายภูกะดึง หละใจคะนึงแต่นำนัด
บ่าวพี่ชายสิมาพ้อ จั่งได้รอคอย
อ้ายปลายฝนต้นปีใหม่ หละภูกะดึง
บ่อนนัดไว้ ไปไสแล้วจั่งบ่มา
หละใด้แต่คองคอยถ่า ใสบอกว่าสิมาเจอ
ปล่อยสาวเลย น้ำตาไหล ย้อยใส่ทาง เออ บ่มาใกล้
ภูกะดึง ครั้งหนึ่ง เราเคยพบกัน
บนยอดภูวันนั้น อ้ายมากับเพื่อนหลายคน
ได้พบหน้า ได้สบตา เหมือนดั่งต้องมนต์
หัวใจหล่น อยู่บน ยอดภูกะดึง
คำหวานซึ้ง ยังคอยคะนึง ถามไถ่
แลกเฟสแลกไลน์ คอยส่งใจไปถึง
ผู้สาวเมืองเลย ได้เผลอใจไปแอบซึ้ง
ได้แต่เฝ้าคิดถึง ครั้งหนึ่ง ของเราสองคน
ได้แต่เฝ้าคิดถึง ครั้งหนึ่ง ของเราสองคน
( ลำเพิน ) โอ้ยเด้ชาย หนีบ่พ้น
ความฮักมาวน แต่ต้นปีก่อน
เทียวติดอ้อนต้อน นำอ้ายสุ่วัน
ใจยังมั่น บ่เคยเปลี่ยนไปไส
ในหัวใจยังคง ห่วงหานำอ้าย
สัญญาไว้แต่ก่อนปีกลาย อ้ายลืมแล้วบ่
ว่าสิกลับมาพ้อ พาน้องล่องภู
หรือว่าชู้ได้มีใหม่ใจสอง
เลยบ่หันมามองสาวเลยคนนี้
หนาวลมปีนี้ เบิ่งทรงสิหนาวกว่าปีก่อน
หนาวกายมีไฟคลายร้อน
แต่หนาวใจมันกลุ้มอีหลี
หนาวลมห่มผ้า แต่หนาวอุรามันเต็มที่
นัดมาพบหน้า แต่อ้ายกะมามิดมี่
สัญญากันไว้อย่างดี มาเงียบหายไปกับสายลม
ลมเอยลม ลมหนาวเจ้าพัดล่อง
อ้ายกับน้อง สองใจ เราสุขสม
ผาหล่มสัก จำได้ บ่เคยนั่งชม
ท่ามกลางสายลม ชมพระอาทิตย์ตกดิน
ท่ามกลางสายลม ชมพระอาทิตย์ตกดิน
( ลำ ) ลมหนาวสิ้นยังถวิลหาพี่ ( ซ้ำ )
ภูกะดึงแต่กี้ โอ้ยลืมน้องไป่น้อ
ลืมคึดพ้อ หรือว่าบ่มีใจ
ลืมคิดพ้อ หรือว่าบ่มีใจ
ปล่อยสาวเลยน้ำตาไหล
คอยพี่ชายอยู่ทางพี้ คอยพี่ชายอยู่ทางพี้
