ต้องจากบ้านนาของเฮาเพราะค่ารายจ่ายไม่พอ ยกมือลาพ่อลาแม่พาเจ้าเข้ากรุง
พาเจ้ามาลำบากมาเป็นคนงานอยู่ในเมืองกรุง เป็นอาชีพที่พอพยุงอาชีพและฝันของเรา
อ้ายเสริฟก๋วยเตี๋ยวน้องล้างจานอยู่หม๋องเดียวกัน เจ้านายเพิ่นให้รายวันเป็นเงินขยันแลกด้วยแฮงเฮา
วันละร้อยกว่าบาทถึงได้หน่อยกะสิออมเอา อ้ายคึดสงสารตัวเจ้าได้เจ้ามาแต่บ่ได้เลี้ยงด้วยเงิน
*อ้ายมันจนเงินแต่อ้ายบ่เคยจนใจ สิพาเจ้าเดินก้าวไปคว้าวันใหม่กับเส้นทางรอเดิน
ขอบคุณตัวเจ้าที่ทนได้กับความขาดเขิน สัญญาสิพาเจ้าเดินผ่านความจนให้ถึงวันเรา
คงได้คืนนาถ้าถึงเวลาที่เราได้ดี บ่เคยลืมแมงกุดจี่กับแจ๋วบ้องอาหารบ้านเรา
เส้นทางที่ฝันคงมีสักวันต้องเป็นของเรา โชคดีที่อ้ายมีเจ้าเป็นแรงใจให้สู้ภัยความจน
*
ได้ดีสิเมื่อเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่บ้านนาเรา
บ่าวหมอลำ