ณ ริมชายฝั่ง ข้างคลองหนองหาน
คืนนี้ไม่มีแสงจันทร์ เป็นคืนวันที่ฉันแสนเศร้า
ภาพแห่งความหลัง เมื่อครั้งรักกันสองเรา
หวนคิดไปใจเศร้า เมื่อคราวที่จากพี่มา
น้องจำใจห่าง หลีกทางให้พี่
ให้พบเจ้าสาวแสนดี เป็นราณีที่แสนมีค่า
รักเก่าเราเอ๋ย ที่เคยให้คำสัญญา
จะจดจำไว้เพียงว่า เหมือนฝันร้ายมาแผ้วพานแผดเผา
เราเคย เป็นคู่ขวัญดวงใจ
เป็นเพื่อน เป็นพี่ชาย เป็นขวัญดวงใจ ช่วยปลอบความเหงา
น้องไม่โกรธพี่ ถึงพี่ทิ้งความรักเรา
ขออวยพรให้เจ้าสาว ในวันที่เข้าพิธีวิวาห์
เหมือนรอยมีดกรีด จิตใจอาวรณ์
อกเอ๋ยถึงคราวร้าวรอน จำใจจรหลบลี้หนีหน้า
รักที่เคยฝัน ก่อนนั้นพร้อมคำสัญญา
ปิดฉากลงไว้เพียงว่า เหลือคราบน้ำตาเป็นเพื่อนปลอบใจ
เราเคย เป็นคู่ขวัญดวงใจ
เป็นเพื่อน เป็นพี่ชาย เป็นขวัญดวงใจ ช่วยปลอบความเหงา
น้องไม่โกรธพี่ ถึงพี่ทิ้งความรักเรา
ขออวยพรให้เจ้าสาว ในวันที่เข้าพิธีวิวาห์
เหมือนรอยมีดกรีด จิตใจอาวรณ์
อกเอ๋ยถึงคราวร้าวรอน จำใจจรหลบลี้หนีหน้า
รักที่เคยฝัน ก่อนนั้นพร้อมคำสัญญา
ปิดฉากลงไว้เพียงว่า เหลือคราบน้ำตาเป็นเพื่อนปลอบใจ
