ไม่บังเอิญใช่ไหมที่เราได้เจอกัน
ไม่บังเอิญใช่ไหมที่เราได้สบตา
คล้ายต้องมนตร์สะกดวินาทีนั้น
เหมือนดั่งโลกพลันหยุดหมุนทันใด
แล้วเธอก็เดินออกไป ห่างออกไป
ทิ้งไว้เพียงรอยยิ้มให้ฉันเสียดาย
ที่ไม่ได้ทำอะไร แม้แต่เอ่ยคำใด
ฉันต้องทำอย่างไรให้ได้พบเธออีกครั้ง
ฉันจึงวนกลับมา วนกลับมา
ที่เดิมที่เธอและฉันได้เจอได้พบตั้งแต่ตอนนั้น
ฉันยังวนกลับมา วนกลับมา
และหวังว่าเธอและฉันจะกลับมาพบมาเจออีกครั้ง
ฉันจะไม่ปล่อยให้เธอหายไป
จะเอ่ยคำในหัวใจ
คงจะดีไม่น้อยถ้าฉันได้เจอเธอ
คงจะดีไม่น้อยถ้าเธอก็รอฉัน
และคงดีไม่น้อยถ้าฉันได้เอ่ยคำนั้น
ฉันคงไม่เสียดาย
ฉันจึงวนกลับมา วนกลับมา
ที่เดิมที่เธอและฉันได้เจอได้พบตั้งแต่ตอนนั้น
ฉันยังวนกลับมา วนกลับมา
และหวังว่าเธอและฉันจะกลับมาพบมาเจออีกครั้ง
ฉันจะไม่ปล่อยให้เธอหายไป
จะเอ่ยคำในหัวใจ
ภาพเธอที่เดินออกไป ห่างออกไป
ทิ้งไว้เพียงรอยยิ้มให้ฉันเสียดาย
ที่ไม่ได้ทำอะไร แม้แต่เอ่ยคำใด
ฉันจึงวนกลับมา วนกลับมา
ที่เดิมที่เธอและฉันได้เจอได้พบตั้งแต่ตอนนั้น
ฉันยังวนกลับมา วนกลับมา
และหวังว่าเธอและฉันจะกลับมาพบมาเจออีกครั้ง
ฉันยังวนกลับมา วนกลับมา
ที่เดิมที่เธอและฉันได้เจอได้พบตั้งแต่ตอนนั้น
ฉันยังวนกลับมา วนกลับมา
และหวังว่าเธอและฉันจะกลับมาพบมาเจออีกครั้ง
ฉันจะไม่ปล่อยให้เธอหายไป
จะเอ่ยคำในหัวใจ