เนื้อเพลง นิยาย Legendboy
เกลียดท้องฟ้าในยามที่พรำ
ยังตอกย้ำให้ฉันต้องช้ำใจ
แกล้งตกลงมาในวันที่ฉันไม่เหลือใคร
ให้ฉันนั้นต้องฟูมฟายอย่างนี้
คิดถึง เวลาที่ฝนมา
ฟ้าร้อง เธอยังจะกลัวอยู่ไหมนะ
น้ำตาฉันไหลเป็นทางเมื่อยามฝนตกลงดิน
เจ็บจนแทบสิ้นใจ แม้นข้างในจะรู้และสิ้นใคร
ยามที่ฝนมันพรำ ฉันควรจะดิ้นตาย
เธอจะไปจากนี้ ฉันคงจะดิ้นตาย เจ็บจนแทบจะสิ้นใจ
หมดสิ้นหัวใจ จุกอกแทบตาย กับรักครั้งนี้
ทำกันได้ลง หลอกยิ่งกว่าผี ใยเธอทำได้ลง
ฉันก็มีหัวใจ ใยเธอพูดมาเย็นชาอย่างนั้น
นี่ยามรักเราถึงอวสาน
มันไม่มีตอนต่อ
ฉากจบสุดท้ายที่รอมันไม่มีเธอกับฉัน
ทำไมไม่ลืมสักที ทำไมไม่จำสักที
ไม่มีวิธีเลย อ่านกี่ครั้งมันก็ยังเหมือนเดิม
คงเป็นหนังสือเล่มเดิมที่เรานั่นเคยอ่าน
คงเป็นถนนเส้นเดิมที่เรานั้นเคยผ่าน
และไอ้ฉันก็เข้าใจว่าเราต้องมีจาก
แม้ฉันจะรั้งไว้เท่าไรมันคงไม่มีทาง
เหมือนเดิม ยิ่งฝืนเท่าไรก็ยิ่งเจ็บ
จำจนฝั่งใจ ก็คงไม่ง่ายเหมือนปาก
มันเจ็บหัวใจจุกอกแทบตายกับรักครั้งนี้
ทำกันได้ลง หลอกยิ่งกว่าผี ใยเธอทำได้ลง
ฉันก็มีหัวใจ ใยเธอพูดลาเย็นชาอย่างนั้น
นี่ยามรักเราถึงอวสาน
มันไม่มีตอนต่อ
ฉากจบสุดท้ายที่รอมันไม่มีเธอกับฉัน
มันเจ็บหัวใจจุกอกแทบตายกับรักครั้งนี้
ทำกันได้ลง หลอกยิ่งกว่าผี ใยเธอทำได้ลง
ฉันก็มีหัวใจ ใยเธอพูดมาเย็นชาอย่างนั้น
นี่ยามรักเราถึงอวสาน
มันไม่มีตอนต่อ
ฉากจบสุดท้ายที่รอมันไม่มีเธอกับฉัน
คำพูดเธอมันคอยหลอกหลอนหัวใจ
บอกว่ารักกันแทบตาย
แต่ก็ทำได้ง่ายดาย
ดั่งความรักไร้ความหมายเหลือเกิน
