* มันเจ็บก็ตรงที่กลางตรงที่กลางหัวใจ ที่รักแค่ไหนต้องปล่อยคงต้องปล่อยเธอไป
ไม่ใช่ว่าตัวเธอเจ็บ เพราะฉันเองก็เจ็บ แล้วก็ทรมานทรมานไปทั้งร่างกาย
มันอยากจะยื้อจะดึงไว้ เพราะฉันเองทนไม่ไหว แม้เลี้ยวแรงจะเดินพยุงกายแทบไม่มี
อ่านข้อความเก่าๆ ที่เราเคยได้มี แต่ตอนนี้มันต่างกับตอนนั้นอย่างสิ้นเชิง สุดท้ายต้องจากกัน
รู้ ฉันรู้ว่าเราต้องจาก จะช้าหรือเร็วก็จากกันไปอยู่ดี ต่อให้รั้งกันมากเท่าไหร่
เพราะใจของฉันมันพังจนเกือบจะเละทะลาย หัวใจของเธอก็คงจะพังจนแทบกระจาย
ไม่มีสิ่งใดสิ่งไหนยั่งยืน ฉันขอหายไปกับเสียงของปืน
( * )
ต่อให้เรื่องมันผ่านมานานแต่ยังใงก็คงคิดถึง ลืมไม่ด้และคงไม่ลืม ของที่ใช้เทอไม่คืน เธอเก็บมันไว้และใช้ดีๆ อย่าให้ใครต้องมาย่ำยี เพราะตอนที่ตัวเธอไม่มี ยังคงมีมันไว้ทำดนตรี ฉันรู้ว่าเธอนั้นชอบร้องเพลงมากมาย ฉันจะนอนฟังเพลงของเธอไปจนตาย ถึงแม้ว่าฉันมันอาจไม่ดีเท่าไหร่ ขอให้เธอได้เจอกับคนที่ดีสมใจ