เพราะแรงกดดัน ของคำบอกลา ฉันจึงต้องมาร้องเพลง
ถ้าใครได้ยิน ถ้าใครได้ฟัง นี่คือเสียงเพลงสุดท้ายฉันเอง
เหตุเพราะฝนในเดือนตุลา ที่พาฉันไป ในโลกที่แสนวังเวง
เมื่อฉันกำลังคุกเข่า เพื่อขอทำให้รักเรา เป็นอย่างเธอฝัน
* แต่เธอนั้นหันมองที่ฉัน ปิดกล่องแหวนที่กำลังส่งไป
ร้องไห้ใต้ฝนที่โปรยเข้ามา ก่อนเธอนั้นจะไม่สบตา และเอ่ยมาเพียงคำเดียวว่าเสียใจ
เฉยเกินกว่าชา ไหลรินออกมา น้ำตาที่มีข้างใน
ช้ำเกินแสดง หัวใจหมดแรง เมื่อเธอไร้ซึ่งเหตุผลข้อใด
ก่อนหน้าฝนในเดือนตุลา เธอพาฉันไป ในโลกที่สวยดังเพลง
และพูดคำให้ฉันจำ เหมือนคำให้สัญญา ว่าอย่าไปจากเธอ
( * )
** ดังกระสุน ฝังกลางอกฉัน ผ่านกล่องแหวนที่ยื่นมือส่งไป
ไร้ซึ่งซุ่มเสียงที่ยิงจากตา ต้องพาร่างตัวเองกลับมา เพื่อบอกลาผ่านเพลงนี้ก่อนสิ้นใจ
หากคนไหน บังเอิญมาได้ยินและได้ฟัง ฝากเพลงนี้ ให้คนสองคนฟังดังๆ
คนที่เขานั้นยังไม่รู้ว่าชีวิตที่เขาให้มาได้พัง บอกว่ารักเขา ฝากขอโทษเขา ที่ฉันห้ามตัวเองไม่ทัน
เธอคนนั้นจ้องมองที่ฉัน ปิดกล่องแหวนที่กำลังส่งไป
ร้องไห้ใต้ฝนที่โปรยเข้ามา ก่อนเธอนั้นจะไม่สบตา และเอ่ยมาเพียงคำเดียวว่าเสียใจ
( ** )
และสุดท้าย เรื่องราวเหล่านั้น หากไม่ถึงเธอคนที่ตั้งใจ
เมื่อไร้สิ้นแสงในเดือนตุลา หากว่าฉันไม่คืนกลับมา โปรดจงรู้หนึ่งชีวิตจบสิ้นไป
ตอนนั้น ตัวฉัน กับแหวนวงนั้น ที่ตรงนั้น