พายุที่ถาโถมกระหน่ำครั้งนั้น พาชีวิตฉันผกผันอีกครั้ง
เหมือนโดนรังแก แผลจากความรักเก่า ทำชีวิตฉันมันพัง
ก็เปล่าเปลี่ยวมานานกับความเหงา อยากจะหลีกความจริงไปจากเขา
ใครสักคน ที่ทำฉันหลุดพ้นจากวังวน
* รับรักฉันไหม หนึ่งชีวิตนี้จะมีใครบ้างไหม จับมือฉันที กอดตัวฉันที นำทางฉันผ่านคืนนี้ไป
คือเธอใช่ไหม ที่จะรักและมองกันด้วยหัวใจ จับมือฉันที กอดตัวฉันที เพื่อหยุดความหลังที่ฉันมีในใจ
พายุยังถาโถมกระหน่ำซ้ำๆ แต่ชีวิตฉันจะลุกอีกครั้ง แค่รอเวลา ใครสักคนหันมา แตะที่หลังฉันเบาๆ
อาจเป็นใครที่ได้ฟังเพลงนี้ อาจเป็นเธอที่มองตาคู่นี้ ใครสักคน ที่ทำให้คืนเหงาผ่านพ้นไป
( * )
(ความหลังที่ฉันมี ความหลังที่ฉันมี) เพื่อหยุดความหลังที่ฉันมีในใจ
