ฉันทนนอนคนเดียวเปลี่ยวใจคืนไหนที่ลมหนาวมา ใจมันเหมือนชาๆไม่รู้ว่าจะอดทนได้นานหรือป่าว
ฉันยืนมองตัวเองผ่านกระจกในอารมณ์สีเทา สิ่งที่เห็นมีเพียงความเหงาเข้ามาปกคลุมรอบกาย
* ไฟห้องนอน เมื่อก่อนสะท้อนแสงเงาสองเรานอนกอดกัน
วันนี้ฉันอยุ่ตรงนี้ไม่มีเธอ อยุ่ตรงนี้ไม่ได้เจอ อุ่นไอที่คุ้นเคย
** ไม่รู้เลยจะอยุ่ที่ไหนกับใคร แต่ขอให้เธอได้โปรดฟังไว้ ว่าคนๆนี้นั้นรออยู่
แม้หัวใจเธอเปลี่ยนไปแล้วก็รู้ แต่ฉันขอรอเธอ จนถึงวันที่หยุดหายใจ
นั่งมองดาวดวงเดิมอยู่กลางคนรักกันเป็นร้อยพัน อธิฐานให้ดาวดวงนั้นเรียกเธอกลับมาให้ที
ไร้กำลังแรงกายอยู่โดยความหวังที่มันริบหรี่ ก็ไม่รู้ในวันพรุ้งนี้ชีวิตจะเป็นเช่นไร
( * , ** )
( ** )
