ถนน เคยเดิน แสงไฟดวงเก่า
ยังคงมีเงาเธอเคียงข้างฉัน
รถเข็นคุณยาย ยังขายปากทาง
หันมองกลับหลัง ก็คิดถึงเธอ
ปล่อยใจเวิ้งว้าง ให้มันล่องลอย
เผชิญความเหงา อยู่ในพะวัง
เก็บกลั้นความทุกข์ เอามาเป็นงาน
ให้คืนและวัน นั้นดีกว่าเก่า
สังคมเร่งร้อนแย่งชิง ถูกผิด
ให้คนสิ้นหวังได้เดินด้วยกัน
ความสุขของฉันแค่เงาข้างทาง
ได้คิดถึงคนที่มาจากไป
จะเก็บเธอใว้ เคียงข้างจันทร์ทรา
หมดแรง อ่อนล้า จะคิดถึงกัน
แม้กายต้องห่าง แต่ใจดั่งเงาข้างกัน
ไม่อาจลืมวันที่ฉันมีเธอ