รอยยิ้มมันหล่นหายไป ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่
ทิ้งไว้เพียงแต่รอยน้ำตา กับความเสียใจ
ตื่นขึ้นมาก็ร้องไห้ ถึงแม้นอนก็ยังฝันร้าย
คล้ายโลกใบนี้ไม่เหลือใครที่เข้าใจ
*
เหมือนทุกอย่างหนักเกินจะแบกไว้
เหมือนหัวใจจะแหลกสลาย
คล้ายความเจ็บและช้ำมันทำร้ายกันเกือบตาย
แต่สักวันมันจะหาย
**
ฟ้าสวยสวยบางทีบางวันก็มีฝน
ในใจคนก็คงไม่ต่างกันเท่าไร
อาจมีคืนวันให้หัวเราะ ให้ร้องไห้
จะร้ายหรือดีสักเท่าไร เดี๋ยวมันมาก็ไปไม่ต้องกลัว
เดี๋ยวก็ร้อน เดี๋ยวก็หนาว ชีวิตคนเราก็แบบนี้
แม้ปวดร้าวเท่าไร ยากเย็นสักเพียงไหน
แต่สักวันจะผ่านไป และสอนให้เราเข้าใจ
แม้ทุกอย่างหนักเกินจะแบกไว้
แม้หัวใจจะแหลกสลาย
แม้ความเจ็บและช้ำจะทำร้ายกันเกือบตาย
แต่สักวันจะหาย (หาย)
**
ฟ้าที่ว่าสวย ก็ยังมีฝนมืดมนเป็นบางครั้ง
ใจที่บอบช้ำ มันก็คงเหมือนๆกัน
ในสักวันจะผ่านไป
จะร้ายหรือดีสักเท่าไร เดี๋ยวมันมาก็ไป..
ไม่ต้องกลัว
