พี่แจ็คครับ ประมาณตี 01:15 ฝนตก ผมนอนอยู่บ้านครับ
เผอิญบ้านผมอยู่ใกล้วัด ผมได้ยินเสียงหมาหอนข้าง ๆ จากบ้านพัก
อู้ย บรรยากาศน่ากลัว เสียงพายุ พร้อมเสียงประหลาดที่พร่ามัว
มันเข้ามาใกล้ มันเข้ามาใกล้ ไม่ทันให้ตั้งตัว ทันใดนั้น
มันเคาะประตู ปัง ปัง ดังไม่หยุด เคาะอีก ปัง ปัง ปัง ปัง
ได้ยินเสียงพูด (ช่วยเปิดที)
พี่แจ็คพี่แบบนี้ใครจะเปิดวะ (พี่ไม่เปิดอ่ะ)
ก็ผมนี่แหละเปิดให้
ใช่ ผมเดินไปให้ ก่อนเปิดพนมมือขึ้นไหว้
เจอผู้หญิงชุดขาวผมยาวยืนร้องไห้
พี่แจ็คครับ ผู้หญิงชุดขาวเปียกฝนผมยาวถึงศอก
เธอกระโดดโผมากอด ผมหายใจไม่ออก
เอาแต่ร้องไห้แล้วบอกว่า (ช่วยด้วย)
เธอต้องการให้ผมช่วย โดนเธอกอดเข้าแล้วฟีลดีซะด้วย
ผมสงสารเธอ อ่ะช่วยก็ช่วยว่ะ
ก็หวังดี คอยรับฟังทุกอย่างที่มี
จนเวลาที่เธอหายดี เธอก็จากกันไป
ว้าย ว้าย โดนหลอก ว้าย ที่เธอพูดมาไม่จริงหรอก
ได้เป็นแค่คนปลอบ เชื่อทุกคำทุกคำที่เธอบอก
น้ำตาเธอแค่มาระบาย แต่เช้ามาเธอก็ Say Goodbye
ว้าย ว้าย โดนหลอก ว้าย ที่เธอพูดมาไม่จริงหรอก
ฉันยอมให้เธอหลอก อย่างน้อยฉันก็ได้เธอเข้ามากอด
แม้ใจเธอนั้นมีคนใหม่ ยังเฝ้ารอเธออยู่ที่เดิม
พี่แจ็คครับ เรื่องที่ผมเล่าเมื่อกี้พี่ว่าคนหรือว่าผีครับ
โผล่มากลางค่ำกลางคืน ผมสะลึมสะลือตอนตื่นเธอก็หายวับ
น้ำตาเอามาให้เราซับ ร้องไห้จนแทบจะพับ
พี่แจ็คครับ เธอไปกับผีหรือเปล่า ตอนเช้ามันขับรถมารับ (ปี๊น ปี๊น)
พี่แจ็คครับ นี่ผีหลอกคนหรือคนมาปลอบผี
โดนผีหลอกเหมือนในบ้านผีปอบ
ผมโดนเธอหลอก ผมเลยมาบอกพี่
โดนเท โดน Say Goodbye เพราะเธอหลอกคนจนเป็นนิสัย
ทำดีได้ดีที่ไหน คงคิดว่าเราหลอกง่ายฉิบหาย
