หอบลูกกระเตงกระตาง หาทางหย่างยังบ่พอ
ชีวิตพลิกผันคักน้อ ต้องกลายเป็นพ่อฮ้างมือใหม่
ย้อนผู้สาวที่เขาถิ่มป๋า แขวนชื่อแม่ของลูกเอาไว้
ไปหลอยฮักอักมีผู้ใหม่ ย้อนเชื่อใจจนเบิ่ดแฮง
บทเรียนราคาแพงบักคัก
ต้องเสียหลักของแถมคือลูกน้อย
เฮ็ดได้แต่สอนว่าอย่าหย่างตามฮอย
ฝืนยิ้มค่อยๆ หยับมาหน่อนพ่อสิเว้าสู่ฟัง
ลูกหล่าเอ้ย อั่นว่าความฮักนั้นมันเจ็บ
น้ำหน้าพ่อหย่อส่ำขี้เล็บ
เมื่อลูกถามแม่หล่าไปไส
ฟังหล่าเอ้ย จงฟังพ่อ
อย่าฟ้าวฮักปักใจให้ไผ
ฮอดยามที่เจ้าเติบใหญ่ จังสิได้บ่มีน้ำตา
จำไว้เด้อ สุคำเว้า อย่าสิเศร้าไปเลยลูกจ๋า
ต่อให้เจ้าบ่มีมารดา จงจำไว้ว่า
อย่าให้ได้ปาดน้ำตาคือพ่อ
เบิดชีวิตนี้ สิมอบให้เจ้าผู้เดียว
สาวใดบ่แลเหลียว ย้อนบ่อาจเทียบแม่เจ้าได้
จำไว้เด้อลูกหล่า แม่ของเจ้าไปอยู่แสนไกล
ต่อให้รออีกดนปานใด๋ คนของใจ เขากะบ่คืนมา
ลูกหล่าเอ้ย อั่นว่าความฮักนั้นมันเจ็บ
น้ำหน้าพ่อหย่อส่ำขี้เล็บ
เมื่อลูกถามแม่หล่าไปไส
ฟังหล่าเอ้ย จงฟังพ่อ
อย่าฟ้าวฮักปักใจให้ไผ
ฮอดยามที่เจ้าเติบใหญ่ จังสิได้บ่มีน้ำตา
จำไว้เด้อ สุคำเว้า อย่าสิเศร้าไปเลยลูกจ๋า
ต่อให้เจ้าบ่มีมารดา จงจำไว้ว่า
ลูกหล่าเอ้ย อั่นว่าความฮักนั้นมันเจ็บ
น้ำหน้าพ่อหย่อส่ำขี้เล็บ
เมื่อลูกถามแม่หล่าไปไส
ฟังหล่าเอ้ย จงฟังพ่อ
อย่าฟ้าวฮักปักใจให้ไผ
ฮอดยามที่เจ้าเติบใหญ่ จังสิได้บ่มีน้ำตา
จำไว้เด้อ สุคำเว้า อย่าสิเศร้าไปเลยลูกจ๋า
ต่อให้เจ้าบ่มีมารดา จงจำไว้ว่า
อย่าให้ได้ปาดน้ำตาคือพ่อ
