ไปบ่กลับแล้วใจ ยื้อไว้กะบ่อยู่
เมื่อเจ้าควงเขาเคียงคู่ เหยียบซานหัวใจอ้าย
ตั้งฮับความเจ็บบ่ทัน ส่ำไม้จันทน์ฟาดกลางหัวใจ
เอาพุทโธฮับความแพ้พ่าย แต่น้ำตาแฮงไหลกว่าเก่า โอ้ย โอ้ย
เบิ่งเจ้ากับเขาบาดย่าง ส่างแตกต่างตอนเฮาฮักกัน
ฮักกับเขาคนนั้น คือสิดีกว่าอ้ายละเนาะ
เบิ่งสภาพเจ้าของ ยังอาศัยข้าวก้นบาตรหลวงพ่อ
อ้ายเข้าใจยอมฮับสุข้อ ทุกเหตุผล ที่เจ้าไป
อย่าเอาแก้มใสใส มาเปื้อนขี้ดิน เหม็นสาบคนผู้ฮ้าย
วาสนาบุญอ้ายบ่หลาย สิได้บายศรี
ฟ้าวไปกินพาคำ เป็นของเพิ่นสาเด้อคนดี
อ้ายมันบุญบ่มี สิได้โจมแขนท้าวก่ายแขนนาง
ฮักเจ้าหลายหลาย แต่บุญอ้ายน้อยเลยถืกสอยกลายเป็นแฟนเพิ่น
ไปฮักเขาสาแก้มเปิ่นเวิ่น ให้ลืมฮักเฮา
ให้ความเจ็บจงมีแก่อ้าย มื้อป้อนไข่ให้มีสุขแก่เจ้า
วาสนาอ้ายบ่สมดาว เฮาบ่สมกัน
โผดหัวใจอ้ายสา เอาวัดป่า เป็นหม่องเฮ็ดใจ
ควมฮู้บ่หลาย ยังหาวิธี ให้ลืมเจ้า
ตั้งใจฟังคำเทศนา เพิ่นเกิดมาบ่แม่นของเฮา
ให้ฟังควมหลวงพ่อเพิ่นเว้า แล้วตัดใจสา
อย่าเอาแก้มใสใส มาเปื้อนขี้ดิน เหม็นสาบคนผู้ฮ้าย
วาสนาบุญอ้ายบ่หลาย สิได้บายศรี
ฟ้าวไปกินพาคำ เป็นของเพิ่นสาเด้อคนดี
อ้ายมันบุญบ่มี สิได้โจมแขนท้าวก่ายแขนนาง
ฮักเจ้าแฮงหลาย แต่บุญอ้ายน้อยเลยถืกสอยกลายเป็นแฟนเพิ่น
ไปฮักเขาสาแก้มเปิ่นเวิ่น ให้ลืมฮักเฮา
ให้ความเจ็บจงมีแก่อ้าย มื้อป้อนไข่ให้มีสุขแก่เจ้า
วาสนาอ้ายบ่สมดาว เฮาบ่สมกัน
ให้ความเจ็บจงมีแก่อ้าย มื้อป้อนไข่ให้มีสุขสาเจ้า
วาสนาอ้ายบ่สมดาว เฮาบ่สมกัน
วาสนาอ้ายบ่เถิงดาว บุญเฮาบ่สมกัน
