นี่คือเรื่องตอนที่ฉันฝัน เล่าให้ใครก็คงน่าขัน
แต่ก่อนอื่นก่อนจะว่าฉัน คือมันเหมือนจริงมาก มันเกิดขึ้นที่หน้าฉัน
เห็นปีศาจสำแดงพิรุธ เห็นปีศาจบงการมนุษย์
เห็นปีศาจแบ่งแยกมนุษย์ มันบอกให้เราฆ่ากัน แล้วมันก็ขายอาวุธ
ประชากรหายไปครึ่งโลก เพราะปีศาจที่ชื่อว่าโลภ
สร้างลัทธิคลั่งบริโภค จึงทำให้ดินฟ้านั้นเริ่มพิโรธ
เข็นค่าเราแบ่งมึงกับกู หลงเหลืออยู่แค่บางตระกูล
กดปุ่มยิงปรมาณู ทำได้แค่ยืนดูบ้านเละเป็นจุล
คนอดอยากอาหารขาดแคลน เงินหายากข้าวของจะแพง
น้ำหลายสายไหลเป็นสีแดง และจะเห็นซากคนมากกว่าซากแมลง
ล้างสมองผู้คนผ่านจอ สร้างระบบควบคุมผ่านมอ
ชี้นำคนชักจูงผ่านฟลอร์ ยุให้เราเกลียดกัน โดยที่ไม่ถามต้นตอ
สร้างภาพจำจากหนังที่ฉาย สร้างรายได้จากชีพที่หาย
สร้างอันตรายให้มีมากหลาย สร้างระบบปลอดภัยเพื่อจะนำมาขาย
เขากำเนิดมาอย่างยาวนาน เขาแฝงตัวอยู่ในทุกวงการ
เขากำลังสร้างบริวาร เขากำลังชักใยและใช้ไฟบงการ
อพยพโยกย้ายถิ่นฐาน ที่ปลอดภัยคือเมืองสยาม
ยักษ์สู้กันเราอยู่นอกสนาม เรามีบริโภคจนพ้นโลกที่สาม
ทองคำอยู่ในสวนในนา คนนอกเขตจะแย่งกันมา
อากาศร้อนขึ้นเห็นทันตา และประสาททุกโสดเห็นความพิโรธคงคา
(ซ้ำ *)
เรื่องของฝันร้ายมันก็เป็นแค่ฝัน ภาพจินตนาก็ขอให้บ้าแค่ฉัน
โดนฝังชิปมันคงไม่ได้แค่หมัน คนที่หัวเราะกูมึงอ่านหนังสือแค่สัน
บางคนบอกกูหลอนกูพี้ กูแค่อยากพูดก่อนที่กูจะซี้
ตอนกูนอนกูฝันเห็นโลกนี้ เห็นอะไรไม่ควรเห็น เห็นเรื่องลับเรื่องลี้
หมั่นฝึกจิตให้อยู่กับกาย จะช่วยเธอพ้นจากอันตราย
มารผู้มีบาปจะทำเธอไม่ได้ สามัคคีเท่านั้นจะทำมนุษย์ไม่พ่าย
รักและเมตตาจะเป็นสิ่งเกื้อหนุน ปีศาจร้ายจะสูญเสียสมุน
คนด้วยกันไม่แบ่งเบี้ยแบ่งขุน ลงนรกไปซะไอ้ปีศาจสถุล
(ซ้ำ *)