แสงตะเว็นสิตกดินแล้ว
เสียงนกแอ้วเอิ้นพ่อแม่ฟ้าวคืนคอน
ลมเอ้ยลมพัดข้ามทุ่ง
ใจพะวงคิดนำเจ้าแท้น้อ
มื้อนี้ยังเห็นกันอยู่ไวๆ
มื้ออื่นไปสิเป็นจั่งไดน้อเจ้า
ย่านแต่ฟ้าเปลี่ยนหม่นบ่คือเก่า
ย่านแต่เงาของเจ้าบ่เห็นคือเมื่อวาน
ย่านแต่เงาของเจ้าบ่เห็นคือเมื่อวาน
* เสียงเคยเว้า
อาจได้ยินแค่ในความจำ
คนเคยถามอาจเฮ็ดได้แค่นั่งคิดฮอด
ยามเหนื่อยล้า
สิเหลือไผเด้ให้กลับไปกอด
ย่านน้ำตาที่เทียวลอดไหลมาอยู่บ่เซา
ย่านแท้นอมื้อที่บ่มีเจ้าอยู่
ยังบ่ฮู้สิอยู่จั่งใด๋ถ้าบ่คือเก่า
ฟ้าเอ๋ยฟ้าแจ้งๆ กะหม่นปนสีเทา
เอาคนฮักของข่อยคืนมาได้บ่
เอาคนฮักของข่อยคืนมาได้บ่
* เสียงเคยเว้า
อาจได้ยินแค่ในความจำ
คนเคยถาม
อาจเฮ็ดได้แค่นั่งคิดฮอด
ยามเหนื่อยล้า
สิเหลือไผเด้ให้กลับไปกอด
ย่านน้ำตาที่เทียวลอดไหลมาอยู่บ่เซา
ย่านแท้นอมื้อที่บ่มีเจ้าอยู่
ยังบ่ฮู้สิอยู่จั่งใด๋ถ้าบ่คือเก่า
ฟ้าเอ๋ยฟ้าแจ้งๆ กะหม่นปนสีเทา
เอาคนฮักของข่อยคืนมาได้บ่
เอาคนฮักของข่อยคืนมาได้บ่
แสงตะเว็นของมื้ออื่นเซา
เส้นทางเก่าเคยย้างแค่บ่มีเจ้าแล้ว
ไผหนอพาเจ้าจากจร
หมอนเคยนอน
ได้แต่ถามข่าวเท้าความหลัง
อยู่ใสเด้ถึงกลายเป็นไอแล้วกะซ่าง
ฮู้บ่ว่ายังคิดฮอดบ่เซาทุกเซ้าค่ำ
ฮู้บ่ว่ายังคิดฮอดบ่เซาทุกเซ้าค่ำ
