คนสิเป็นสิตาย มาซ่างบ่ซากันแท้
เหลียวเบิ่งกันแหน่แหม ว่าไผเจ็บหลาย
ใจอ้ายแทบสิขาด ตั้งแต่มื้อถืกเจ้าทำร้าย
ไปคบกับผู้ใหม่ ถิ่มอ้ายไว้ โอ้...โอย
จากคนเคยที่ฮัก กลับกลายเป็นคนที่เจ็บคัก
มันจุกคัก ๆ แต่เว้าบ่ได้
พอปานเอารถดัมพ์ ขนความเจ็บมาเทใส่
โงหัวขึ้นบ่ได้ แฮ่งแต่ฝังลงไปจมดิน
*หัวใจฮำฮอน คึดฮอดคืนที่กอดเจ้า
มโนไปในใจ กับภาพเก่าที่เคยชิน
สองแก้มที่เคยหอม ความหลังก็ยังอิน
หัวใจยังบ่ชิน อ้ายยังคึดฮอดเจ้าเบิดใจ
**เป็นได้แค่บักใบ้ บ่มีสิทธิ์ได้ออกเสียง
ถึงสิยืนใกล้เพียงแค่หนึ่งเซ็นยังทักบ่ได้
ใจอ้ายย้านแต่เจ้า ผิดกันกับเขาคนใหม่
คั่นสิเว้าหยังไป มันกะหลูโตนเจ้า
คั่นแม่นเขาคนนั้นถิ่มเจ้าบ่คืนหา
ให้เจ้าอ่วยมา กลับคืนฮอยเก่า
อ้ายสิยอมเป็นใบ้ อักไว้บ่ปากบ่เว้า
กะย้อน (ว่าอ้ายมันฮักเจ้าหลาย)
( ซ้ำ ,**,* )
อ้ายสิยอมเป็นใบ้ อักไว้บ่ปากบ่เว้า กะย้อน ว่าอ้ายมันฮักเจ้าหลาย