วินาทีสุดท้ายที่เอ่ยคำร่ำลา
เหมือนดังโดนฟ้าผ่า ชาไปทั้งหัวใจ
คงไม่มีใครรู้ ฉันเจ็บปวดแค่ไหน
ที่ต้องพูดบางคำออกไป เหมือนประหารตัวเอง
* ไม่เก่งพอที่จะขาดเธอ
เป็นคนขี้แยที่ไม่เอาไหน
ก็เลยรั้งเธอไว้ตั้งนาน
ไม่ถามว่าเธอเต็มใจหรือเปล่า
เธอหมดรักกันแล้วก็รู้
ต้องฝืนทนอยู่ในพื้นที่เรา
อยู่กับคนที่มันงี่เง่า คิดถึงแค่ตัวเอง
** ขอโทษนะที่ฉันข่มเหง
เธอด้วยความรักมาตั้งนาน
ทั้งที่เธอก็ไม่ต้องการ
ไม่ได้เรียกร้องมันเลย
ขอโทษนะที่ฉันอ่อนแอ
ทั้งที่รู้ว่าเป็นคนแพ้
แต่ก็ยังปล่อยเลยตามเลย
ทำให้เธอต้องทรมาน
ที่ต้องฝืนใจอยู่กับฉัน เข้าใจว่าเสียเวลา
วินาทีสุดท้ายที่เอ่ยคำร่ำลา
คล้ายเหมือนฉันจะบ้าแหลกไปทั้งหัวใจ
ถึงแม้ยังจะรักก็ต้องปล่อยเธอไป
หมดวาระของคนไม่ใช่
ได้เวลาเปิดใจ ยอมรับความจริง
ฮือ..ฮือ..
ดนตรี/ * / ** / **