ละจั่งว่าสายลมส่าพัดมาดอกวอย วอย
เฮดให้ใจคนคอยโฮฮ้องคนึงนำ
คึดฮอดน้องดอกฝ่ายก้ำทางน้อง ไปอยู่ไส
ถิ่มอ้ายป๋าดอกลาไว้ ใจอินางบ่โค้งต่าว
ผู้เคยกอดยามหนาวคราวลมต้องมาซูนคีง
ใจคนิงคิดพ้อ
ห่างไกลล้ำก้ำฝากซ้นฟ้า คิดพ้อมาน้ำตาใหลหย่าว คึดฮอดเด้คนเคยจาเว้า นำเจ้าหลาย
กลับมาเด้อ เจ้าไปอยู่ไส อิหล่าคำแพงคนฮู้ผู้บาถิ่น คั้นเจ้าได้ยินเสียงอ้ายเอิ้น ให้เจ้าคืนคอน
กลับมาเด้อ อิหล่าขวัญอ่อน แม่นเจ้าลี้ซ่อนบ่อนอยู่เฮือนไผ ฝากสายลมพัดไปบอกเจ้าว่า
มาเย้อ ขวัญเอ้ย
ขวัญเจ้าลี้อยู่ไฮ ให้เจ้าไลคืนโค้ง ขวัญเจ้าลี้อยู่ดงให้โง โค้งดอกคืนมา แม่นอยู่ผีดอกป่าช้า ให้คืนมาในมื้อนี้หนอวันนี้