ฉันนั่งมองแต่นาฬิกา
และไม่รู้ว่าตอนนี้เวลาเท่าไร
ใจมันลอยหายไป ใจมันลอยหายไป
หายไปไปกับสายลม
ฉันพยายามรวบรวมเรื่องราวทุกอย่าง
และฉันก็เหมือนพยายามจะลืมให้ลง
ใจที่เคยมั่นคง แต่วันนี้สับสนเหลือเกิน
เสียงจากมือถือที่เคยส่งมาให้กับฉัน
ฟังแล้วก็ยังหวั่นไหว
การ์ดในกระเป๋าที่ฉันนั้นจดคำว่ารัก
แล้วฉันยังเก็บให้ใคร
ไม่เคยจะมีใครผ่านมาทางนี้
นี่ฉันรออะไรอยู่เหรอ รู้ตัวอีกทีมันก็เห็นแต่
เหลือก็เพียงแต่ เหลือก็แต่ แค่น้ำตา
ไม่เคยจะมีใครกลับมาทั้งนั้น
ตั้งแต่วันที่เธอเลิกรา อยากให้รับรู้คำที่แสนธรรมดา
ที่อยากจะบอก แค่อยากบอก ว่าคิดถึงเธอ
เหงาเกินไปให้ทรมาน
ยิ่งเหงานาน มันจะทำให้เจ็บ
แต่ก็ยังต้องเก็บ แต่ก็ยังต้องเก็บ
ซ่อนความเจ็บไว้ข้างใน
ฉันพยายามรวบรวมเรื่องราวทุกอย่าง
และฉันก็เหมือนพยายามจะลืมให้ลง
ใจที่เคยมั่นคง แต่วันนี้สับสนเหลือเกิน
เสียงจากมือถือที่เคยส่งมาให้กับฉัน
ฟังแล้วก็ยังหวั่นไหว
การ์ดในกระเป๋าที่ฉันนั้นจดคำว่ารัก
แล้วฉันยังเก็บให้ใคร
ไม่เคยจะมีใครผ่านมาทางนี้
นี่ฉันรออะไรอยู่เหรอ รู้ตัวอีกทีมันก็เห็นแต่
เหลือก็เพียงแต่ เหลือก็แต่ แค่น้ำตา
ไม่เคยจะมีใครกลับมาทั้งนั้น
ตั้งแต่วันที่เธอเลิกรา อยากให้รับรู้คำที่แสนธรรมดา
ที่อยากจะบอก แค่อยากบอก ว่าคิดถึงเธอ
รู้ว่าเธอนั้นเกลียด
นี่ก็ปีนึงแล้วที่เลิกกันไป แต่ฉันก็ยังไม่เปลี่ยน
เอาจริงตอนนี้ผมก็ไม่ได้มีใคร คนนั้นแค่ Fuck her
ไม่คิดจะรักใครเหมือนที่เคยรักเธอ
ตอนนี้เธออยู่ไหนฉันจะไปหาเธอ
ฉันยังอยู่ตรงนี้ อยู่ตรงที่เราเคยมีกันและกัน
เป็นห่วงจะทักไปหา แต่ใจก็รู้ว่าเธอนั้นคงไม่ฟัง
ทำไมต้องพูดเหมือนกับว่าเธอไม่เคยจะรักกัน
แค่อยากจะบอกว่าตอนนี้ฉันนั้นก็ยังรับฟัง
(ให้เธอรู้เอาไว้ว่าเธอคือคนพิเศษ)
(ให้เธอรู้เอาไว้ว่าผมนั้นยังไม่เปลี่ยน)
(ถึงแม้ว่าเธอจะเกลียดกัน ขนาดนั้น)
(ละทำไมเราต้องจากกัน)
ไม่เคยจะมีใครผ่านมาทางนี้
นี่ฉันรออะไรอยู่เหรอ รู้ตัวอีกทีมันก็เห็นแต่
เหลือก็เพียงแต่ เหลือก็แต่ แค่น้ำตา
ไม่เคยจะมีใครกลับมาทั้งนั้น
ตั้งแต่วันที่เธอเลิกรา อยากให้รับรู้คำที่แสนธรรมดา
ที่อยากจะบอก แค่อยากบอก ว่าคิดถึงเธอ
