กางใบเรือลำน้อยออกลอยไกลชายฝั่ง
ลมทะเลพาพัดตามกระแสสายคลื่นลม
ข่มความกลัวเอาไว้ในวังวนจิตใจคน
เรือลอยไปจนพ้นเงาขอบดินและต้นไม้
เรือลอยผ่านกลางทะเล ให้ลมพัดตามทะเล
เดินทางสู่พื้นดินใหญ่
จนในขณะที่ลอยไป แผ่นฟ้าที่สดใส
เริ่มเปลี่ยนไปจนน่ากลัว
เตือนให้สติระวังตัว เกลียวคลื่นใหญ่ท่วมหัว
ความกลัวบดบังจุดหมาย
ใบเรือแตกหักสลาย ลนลานกระวนกระวาย
ร้องไห้สาปฟ้ามืดดำ
ดินแดนมหาสมุทรคอยฟังแผ่นฟ้า
เสกคลื่นเสกฝนเสกลมพายุร้าย
โค่นเรือแห่งความหวังสู่มหาสมุทร
จะโชคชะตาแบบไหนแต่ใจสู้สุดตัว
เรือลอยแกว่งตามทะเล คลื่นซัดเรือโคลงเคลง
ยำเกรงต่ออำนาจใหญ่
ฟ้าเริ่มเสกกองเปลวไฟ แผดเผาคนอ่อนไหว
ให้อยู่ในความหวาดกลัว
ข้ามม่านหมอกที่มืดมัว มีแสงไฟสลัว
รู้ตัวว่ายังไม่สาย
ใบเรือถึงแตกสลาย อย่าเพิ่งกระวนกระวาย
เพราะท้ายยังมีหางเสือ
ดินแดนมหาสมุทรคอยฟังแผ่นฟ้า
เสกคลื่นเสกฝนเสกลมพายุร้าย
โค่นเรือแห่งความหวังสู่มหาสมุทร
จะโชคชะตาแบบไหนแต่ใจสู้สุดตัว
ความฝันของเราวาดเอาไว้ในใจ
เก็บมันไว้เป็นแรงช่วยผลักดัน
เก็บเดือนและดาวมาโอบกอดชีวิตเรา
เมื่อยามเศร้ายังมีพวกเขาคอยนำทาง
เจ็ดดวงไฟบนฟ้าชี้นำทางให้ไปถึงสิ่งที่เราตามหาพร้อมนำพาพวกเรา
สู่ฟ้างดงามสดใสและแผ่นดินแสนกว้างใหญ่
สู้ทำลายพายุเปลี่ยนคำสั่งแผ่นฟ้า
หยุดเจ้าคลื่นใหญ่ยักษ์ที่กำลังซัดมา
ด้วยความศรัทธาเรือใบน้อย
ให้เรือได้ลอยไปถึงฝั่ง ตรงนั้น
ดินแดนมหาสมุทรเป็นแค่แผ่นน้ำ
หมดความโหดร้ายหมดแรงคำสั่งฟ้า
เพราะเรือแห่งความหวังบีบ
มหาสมุทรลอยสู่แผ่นดินดั่งฝันสู่วันที่สดใส
เตือนให้สติระวังตัว
ความกลัวบดบังจุดหมาย
ใบเรือแตกหักสลาย
ร้องไห้สาปฟ้ามืดดำ