เนื้อเพลง สงครามนักเดินเรือ Maimhon
กางใบเรือลำน้อยออกลอยไกลชายฝั่ง
ลมทะเลพาพัดตามกระแสสายคลื่นลม
ข่มความกลัวเอาไว้ในวังวนจิตใจคน
เรือลอยไปจนพ้นเงาขอบดินและต้นไม้
เรือลอยผ่านกลางทะเล ให้ลมพัดตามทะเล
เดินทางสู่พื้นดินใหญ่
จนในขณะที่ลอยไป แผ่นฟ้าที่สดใส
เริ่มเปลี่ยนไปจนน่ากลัว
เตือนให้สติระวังตัว เกลียวคลื่นใหญ่ท่วมหัว
ความกลัวบดบังจุดหมาย
ใบเรือแตกหักสลาย ลนลานกระวนกระวาย
ร้องไห้สาปฟ้ามืดดำ
ดินแดนมหาสมุทรคอยฟังแผ่นฟ้า
เสกคลื่นเสกฝนเสกลมพายุร้าย
โค่นเรือแห่งความหวังสู่มหาสมุทร
จะโชคชะตาแบบไหนแต่ใจสู้สุดตัว
เรือลอยแกว่งตามทะเล คลื่นซัดเรือโคลงเคลง
ยำเกรงต่ออำนาจใหญ่
ฟ้าเริ่มเสกกองเปลวไฟ แผดเผาคนอ่อนไหว
ให้อยู่ในความหวาดกลัว
ข้ามม่านหมอกที่มืดมัว มีแสงไฟสลัว
รู้ตัวว่ายังไม่สาย
ใบเรือถึงแตกสลาย อย่าเพิ่งกระวนกระวาย
เพราะท้ายยังมีหางเสือ
ดินแดนมหาสมุทรคอยฟังแผ่นฟ้า
เสกคลื่นเสกฝนเสกลมพายุร้าย
โค่นเรือแห่งความหวังสู่มหาสมุทร
จะโชคชะตาแบบไหนแต่ใจสู้สุดตัว
ความฝันของเราวาดเอาไว้ในใจ
เก็บมันไว้เป็นแรงช่วยผลักดัน
เก็บเดือนและดาวมาโอบกอดชีวิตเรา
เมื่อยามเศร้ายังมีพวกเขาคอยนำทาง
เจ็ดดวงไฟบนฟ้าชี้นำทางให้ไปถึงสิ่งที่เราตามหาพร้อมนำพาพวกเรา
สู่ฟ้างดงามสดใสและแผ่นดินแสนกว้างใหญ่
สู้ทำลายพายุเปลี่ยนคำสั่งแผ่นฟ้า
หยุดเจ้าคลื่นใหญ่ยักษ์ที่กำลังซัดมา
ด้วยความศรัทธาเรือใบน้อย
ให้เรือได้ลอยไปถึงฝั่ง ตรงนั้น
ดินแดนมหาสมุทรเป็นแค่แผ่นน้ำ
หมดความโหดร้ายหมดแรงคำสั่งฟ้า
เพราะเรือแห่งความหวังบีบ
มหาสมุทรลอยสู่แผ่นดินดั่งฝันสู่วันที่สดใส
เตือนให้สติระวังตัว
ความกลัวบดบังจุดหมาย
ใบเรือแตกหักสลาย
ร้องไห้สาปฟ้ามืดดำ
