ไหนบอกว่าเธอเลิกกับเขาแล้ว
ไหนบอกว่าเธอจะไม่กลับไป
คนที่ต้องซวยก็คือฉันไง เป็นได้แค่คนแก้เหงาใช่ไหม
ไหนบอกว่าเธอเลิกกับเขาแล้ว
ไหนบอกว่าเธอจะไม่เปลี่ยนใจ แล้วในวันนี้แม่งคืออะไร
โทรมาตอนตี 2 ฉันจำได้ทุกคำ
บอกว่าเพิ่งเลิกกัน
คงอยู่ไม่ไหว ขอไปหาได้ไหม
อยู่กับฉันตอนตี 3
ถามว่ากอดได้ไหม แล้วจะให้ทำไง
เธอรู้ดีอยู่แล้ว เธอรู้ดีอยู่แล้ว
เธอรู้ดีว่าฉัน
อย่ามาเล่นตลก กับความรู้สึกคน
เพราะแม่งไม่ตลก
เธอรู้ดีแก่ใจ แต่ก็ยังเสือกหลอกฉันได้ตั้งหลายตลบ
ใครมันจะไปคิดว่าคนอย่างเธอนั้นจะมาหลอกกัน หลอกฉัน หลอกกัน
ไหนบอกว่าเธอเลิกกับเขาแล้ว
ไหนบอกว่าเธอจะไม่กลับไป
คนที่ต้องซวยก็คือฉันไง เป็นได้แค่คนแก้เหงาใช่ไหม
ไหนบอกว่าเธอเลิกกับเขาแล้ว
ไหนบอกว่าเธอจะไม่เปลี่ยนใจ แล้วในวันนี้แม่งคืออะไร
ไหนบอกว่าเธอไม่ต้องการเค้า
แล้วเบอร์ใครโทรตามเธอในยามเช้า
ฉันสารภาพเลยละกันว่าไม่เชื่อ
เธอดูสารรูป เลิกพูดทีเถอะ
เพราะเธอเพียงแค่ทำให้รอบนเตียง
เคียงแค่หนึ่งคืนยามทิวาเวียน
เพียงเพื่อรำพึงรำพันอีกหมื่นวันให้ลืม
เลือนกันยามนิทรา มารยาร้อยเล่มเกวียน เรื่องเธอมันเทียมกว่านิทาน
แค่คนที่คอยคั่นเวลา ยามเธอเหงาใจ
เป็นตัวแทนใช่ไหม เวลาเขาไป เธอก็มา
หมดเวลา เธอก็หายไป ปล่อยให้ฉันทิ้งไว้กับรอยน้ำตา
ฉันน่าจะรู้นี่ไม่ใช่รัก
เธอต้องการ fuck มันก็เท่านั้น
เธอมันคนใจดำ อย่าทำร้ายคนอย่างฉันที่จำใจทน
เธอก็คงไม่รู้ไงทำใครติดในวังวนของการหลอก
ขอให้เธอนั้นไม่เหลือใครให้กอดเลยสักคน
ไหนบอกว่าเธอเลิกกับเขาแล้ว
ไหนบอกว่าเธอจะไม่กลับไป
คนที่ต้องซวยก็คือฉันไง เป็นได้แค่คนแก้เหงาใช่ไหม
ไหนบอกว่าเธอเลิกกับเขาแล้ว
ไหนบอกว่าเธอจะไม่เปลี่ยนใจ แล้วในวันนี้แม่งคืออะไร
ฉันน่าจะรู้นี่ไม่ใช่รัก
เธอต้องการแค่ เธอต้องการแค่
ฉันน่าจะรู้นี่ไม่ใช่รัก
เธอต้องการ เธอต้องการ เธอ…
(และในตอนสุดท้าย เมื่อเธอเคาะประตู
ฉันกลับเปิดมันทุกครั้ง ทุกครั้ง ทุกครั้งเรื่อยไป
จบที่เตียงฉัน แบบนี้ทุก….. ฉันก็รู้)