ยามลมหนาวต้องซูนกายหนาวสั่น
คึดฮอดคืนอิพ่อพานั่งผิงไฟ
แต่กี้แต่ก่อนอิแม่ยังอยู่ข้างกาย
จากเซ่าจนสายจั่งหาข้าวงายสู่ลูกกิน
เวลาผันไปหลายแนวกะผันเปลี่ยน
ซ่องซานบ้านเฮือนกะเปลี่ยนไปตามกาล
ผู้เฒ่าผู้แก่ค่อยหายจากลูกหลาน
บ่ยั่งยืมนานตามกฎของกาลเวลา
เจ้าได้ยินบ่อิพ่ออิแม่ข่อยเอ๋ย
กายมื้อผ่านเลยยังคึดฮอดอยู่คือเก่า
ฮูปเจ้าข้างฝาบูชาสุแลงเซ่า
ลมต้องยามหนาวคึดฮอดสองเฒ่าแท้เด้
ยามลมหนาวต้องซูนกายหนาวสั่น
คึดฮอดคืนอิพ่อพานั่งผิงไฟ
แต่กี้แต่ก่อนอิแม่ยังอยู่ข้างกาย
จากเซ่าจนสายจั่งหาข้าวงายสู่ลูกกิน
เวลาผันไปหลายแนวกะผันเปลี่ยน
ซ่องซานบ้านเฮือนกะเปลี่ยนไปตามกาล
ผู้เฒ่าผู้แก่ค่อยหายจากลูกหลาน
บ่ยั่งยืมนานตามกฎของกาลเวลา
เจ้าได้ยินบ่อิพ่ออิแม่ข่อยเอ๋ย
กายมื้อผ่านเลยยังคึดฮอดอยู่คือเก่า
ฮูปเจ้าข้างฝาบูชาสุแลงเซ่า
ลมต้องยามหนาวคึดฮอดสองเฒ่าแท้เด้
เจ้าได้ยินบ่อิพ่ออิแม่ข่อยเอ๋ย
กายมื้อผ่านเลยยังคึดฮอดอยู่คือเก่า
ฮูปเจ้าข้างฝาบูชาสุแลงเซ่า
ลมต้องยามหนาวคึดฮอดสองเฒ่าแท้เด้
ลมต้องยามหนาวคึดฮอดสองเฒ่าแท้เด้
