สายลมต้อง คล้องสายสนูว่าว คึดฮอดหน้าผู้สาว
ผู้เจ้าจากไปไกล
ไลลืมแล้วละบ้อแม่สาวคนไค
ฟังเสียงลำไผ่ คือจั่งไห้คึดฮอดนาง
* สายลมเลี้ยว ไปเกี่ยวใจ ให้ต่าวคืน คนผุใจคะลาดหมื่น ให้หลบมายืนอยู่หม่องเก่า เพลาลืมล้อ สิให้หมุนต่อกะว่างเปล่า ลืมคำเว้า ลืมชู้เก่าแล้วบ่นาง
** อย่าถิ่มใจอ้ายให้ฮ้าง อย่าสิจางไปเด้อใจ
ย้านเจ้าพ้อผู้ใหม่ แล้วเผลอใจไปอาดหลาด
วาดอิหยังใว้ ส่างเจิดไปคือว่าวขาด คาดสิฮัก
เจ้าคงฮู้จักดอกทางมา
อย่าถิ่มใจของอ้ายให้ฮ้าง
ให้หลบมานั่งอยู่หม่องเก่า
คึดพ้อบ่ความเก่า เรื่องของสองเฮาที่ผ่านมา
ควยบักตู้ มาจอบซอมทางบ่เห็นหน้า
ดนแล้วหนา ที่เจ้านั้นลากันไปไกล
(ที่เจ้านั่นลาจากอ้ายไป)