มื้อนี้มื้อสุดท้ายมื่อที่อ้ายมาสั่งลา
ไปนำเขาเด้อหล่า เขาถ่าอยู่ก้อนคำ
เขาคนมีผู้รวยล้น คาบช้อนเงินช้อนคำ
อ้ายคนทุกข์โตดำ บ่สมซ้ำไปเคียงเจ้า
โอ่.. โอย.. หล่าเอ้ย.. หล่าเอ่ย..
ฝ้ายผูกแขนในมืออ้าย เป็นด้ายอันแทนใจ
ผูกส่งทางสุดท้ายก่อนอ้ายสิลาล่วง
เห็นเจ้ามีความสุขยอมรับว่าอ้ายเหมิดห่วง
ถึงแมนตายอ้ายกะส่วง ได้ส่งทางในมื้อนี้
ดีใจนำเด้อ.. ดีใจนำเด้อ.. ส่งเธอด้วยน้ำตา
เสนอหน้ามาเจ็บเพื่อส่งทางเจ้า
แบกหน้าเน่าๆ ผูกแขนเจ้าเพื่อส่งทาง
บักมันนั่ง อยู่เคียงข้าง
แต่เหมิดใจอ้ายอยากมาส่งทาง คนที่อ้ายฮัก
เสนอหน้ามาเจ็บเพื่อส่งทางเจ้า
แบกหน้าเน่าๆ ผูกแขนเจ้าเพื่อส่งทาง
ถึงอ้ายสิบ่มัก ถึงอ้ายสิซังคัก
บักมันนั่ง อยู่เคียงข้าง
แต่เหมิดใจอ้ายอยากมาส่งทาง คนที่อ้ายฮัก
ดนตรี
ฝ้ายผูกแขนในมืออ้าย เป็นด้ายอันแทนใจ
เห็นเจ้ามีความสุขยอมรับว่าอ้ายเหมิดห่วง
ถึงแมนตายอ้ายกะส่วง ได้ส่งทางในมื้อนี้
ดีใจนำเด้อ.. ดีใจนำเด้อ.. ส่งเธอด้วยน้ำตา
เสนอหน้ามาเจ็บเพื่อส่งทางเจ้า
แบกหน้าเน่าๆ ผูกแขนเจ้าเพื่อส่งทาง
ถึงอ้ายสิบ่มัก ถึงอ้ายสิซังคัก
บักมันนั่ง อยู่เคียงข้าง
แต่เหมิดใจอ้ายอยากมาส่งทาง..
เสนอหน้ามาเจ็บเพื่อส่งทางเจ้า
แบกหน้าเน่าๆ ผูกแขนเจ้าเพื่อส่งทาง
ถึงอ้ายสิบ่มัก ถึงอ้ายสิซังคัก
บักมันนั่ง อยู่เคียงข้าง
ถึงหมิดใจอ้ายอยากมาส่งทาง..
คนที่อ้ายฮักบ่ลืม..