เนื้อเพลง หยาดน้ำฝน หยดน้ำตา พงษ์สิทธิ์ คำภีร์
หยาดน้ำจากตานางฟ้าที่ตรมอารมณ์
หลั่งความขื่นขมที่ถมอยู่ในใจตน
หยาดย้อยจากปรางสวรรค์เบื้องบน
สู่กลางแก้มดินในฐานถิ่นคน
นั้นคือหยาดฝนฉ่ำใจ
สาดสายพร่างพรายพรมผืนไร่นาแนวเนิน
ป่าดอนโขดเขินคลองขลุงทุ่งหนองนองไป
หล่อเลี้ยงพืชพันธุ์มีผลดอกใบ
โลกเคยหลับใหลพลันฝืนตื่นใจ
สวยงามสดใสจริงเอย
ทอแสงทองอาทิตย์ทาบทา
พลันน้ำตานางฟ้าระเหย
เป็นละอองไอน้ำอย่างเคย
ถูกลมรำเพยพัดเลยลอยวน
หยาดน้ำจากตานางฟ้าที่ตรมอารมณ์
ฝากมากับลมเป็นฝนพร่างพรมใจคน
แต่น้ำจากตาตอนช้ำกมล
ที่เราหลั่งลอยระเหยกี่หน
ถึงกลายเป็นฝนฉ่ำใจ
ทอแสงทองอาทิตย์ทาบทา
พลันน้ำตานางฟ้าระเหย
เป็นละอองไอน้ำอย่างเคย
ถูกลมรำเพย พัดเลยลอยวน
หยาดน้ำจากตานางฟ้าที่ตรมอารมณ์
ฝากมากับลมเป็นฝนพร่างพรมใจคน
แต่น้ำจากตาตอนช้ำกมล
ที่เราหลั่งลอยระเหยกี่หน
ถึงกลายเป็นฝนฉ่ำใจ
