เนื้อเพลง ฉันยินดีโอบกอดเธอ Phumin
เธอเปรียบดั่งต้นไม้ ที่เด่นสวยหลายราตรี
ผลัดใบสีเขียวขจี สง่าสูงเทียบแผ่นฟ้า
มีต้นมากมาย ที่ผุดขึ้นตามกาลเวลา
เปรียบดั่งผู้คนนานา ที่ผ่านมาในชีวิตเธอ
แล้วค่อยๆ ตายไป บ้างล้มหายบ้างแห้งเหี่ยว
บางต้นเคียงข้างแปปเดียวก็ลาลับลงสู่พื้น
มีแค่เพียงเถาวัลย์ โอบกอดเธอทุกค่ำคืน
ไม่เคยหวนคืนสู่พื้น ยอมหยัดยืนไม่ลาไกล
วันเวลาผ่านพ้น จนต้นไม้สูงตระหง่าน
มองเห็นการเปลี่ยนผัน เหล่าบุปผาที่มากมี
และฉันในนามเถาวัลย์ จะอยู่เคียงข้างเธอคนดี
อีกกี่เดือนกี่ปี ก็ไม่มีวันลาลับไกล
ต่อให้ผู้คนมากมาย จะหล่นหายไม่หวนคืน
แต่จะมีฉันเพียงผู้นึง ที่ยังรักและห่วงใย
ยามเมื่อเธอเติบโต เพื่อนดอกไม้จะค่อยหายไป
แต่เธอก็ต้องไปให้ไหว เพื่อชมผืนพงไพรแห่งนี้
หากความรักของเรามันเป็นอย่างนี้
ฉันยินดีโอบกอดเธอต้นไม้ใหญ่
หากลมฝนวันไหนมันแห้งเหือดไป
ฉันจะเลื้อยไปยังสายลำธาร เอาน้ำให้เธอ
ยามที่เธอเหี่ยวเฉา ยามที่เธอโรยรา
เมื่อยามที่ป่าพาเธอกลับคืน
ฉันจะยอมถูกกลืนลงไป เคียงข้างเธอ
บุปผา นภา นที สิ่งเหล้านี้ไม่ต้องการ
ภูเขาพื้นดินสายธาร ไม่เคยคิดจะไขว่คว้า
เหมือนว่าความหวังดี จะมีให้ต้นไม้มากกว่า
มันเลยไม่ปรารถนา จะเข้ามาครอบครองผู้ใด
เวลาพรากคนข้างกาย พรากความหมายความทรงจำ
เวลาพรากเอาความงาม หมู่ดอกไม้ไปจากเธอ
แต่ไม่เคยมีเลย ที่ทำให้ฉันต้องพรากเธอ
ไม่มีสักทีเลยเธอ ที่ไม่เจอฉันอยู่ตรงนี้
หากความรักของเรามันเป็นอย่างนี้
ฉันยินดีโอบกอดเธอต้นไม้ใหญ่
หากลมฝนวันไหนมันแห้งเหือดไป
ฉันจะเลื้อยไปยังสายลำธาร เอาน้ำให้เธอ
ยามที่เธอเหี่ยวเฉา ยามที่เธอโรยรา
เมื่อยามที่ป่าพาเธอกลับคืน
ฉันจะยอมถูกกลืนลงไป เคียงข้างเธอ
ถ้าลองมองมันดีๆ บทความนี้คือที่สุด
ของความรักที่สุดแท้ ไม่มีแม้ที่เปรียบปราน
ความหวังดีเถาวัลย์เปรียบดังฉันที่ให้เธอ
แม้มันไม่ได้เลิศเลอ แต่เธอหาไม่ได้อีกแล้ว
ก็มีบางที่น้อยใจ เธอใส่ใจดอกไม้ช่ออื่น
แต่ฉันก็ไม่เคยจะฝืน ปล่อยมือฉันที่กอดเธอ
หลายครั้งที่มองดูเธอ หกระเหินปนกันไป
แต่เถาวัลย์ก็ไม่เคยไปไหน ยังกอดต้นไม้ไว้สุดแรง
หากว่ามันต้องตาย ปรารถนาไว้เพียงแค่
ให้ตายไปกับรักแท้ เจ้าต้นไม้ดั่งที่ต้องการ
