ใต้ต้นสะแบง คิดฮอดยามแลงยังออนซอน
ใจน้องนี้ฮำฮอน คิดถึงคำวอนวาจาของอ้าย
กลับคืนมาหาในวันที่สายเกินไป
อ้ายคงหนีไปมีฮักใหม่ เห็นใจคนรอบ้างบ่น้ออ้าย
ฮักบ่เคยจางแต่ตัวน้องนางต้องห่างไกล
แต่ก็ยังฝังใจ หลายปีผ่านไปน้องยังคอยถ่า
สะแบงต้นเก่า ที่เคยบอกรัก ฮักแพงแก้วตา
วันนี้น้องหวนคืนนา อยากให้รู้ว่า น้องนี้ยังรอ
คนรอแนวมันท้อแล้วน้ออ้าย
น้ออ้าย หรือทางใจอ้ายเหินห่าง
ซ่างมาปะปล่อยฮ้าง ปล่อยฮ้าง
ให้นั่งเศร้าดอกหัวใจ
คนไค สัญญาใจว่าฮักแท้
สิดูแลเบิ่ดทุกอย่าง
ซ่างมาถิ่มให้อ้างว้าง
ให้นั่งเศร้าอยู่ผู้เดียว
เขียวๆ ใบสะแบงกะยังเข้ม
แต่กะเข้นเป็นตาหน่าย
คือจั่งน้องนั้นฮักอ้าย
บ่มีย้ายดอกเปลี่ยนแปลง
ใจแดงๆ บ่ลืมดอกอ้าย
ซ่างลืมไรคักแท้น้อคนเฮา
นั่งทนเหงาถ่าเจ้า
สุมื้อเกือบแม่นตาย พุ้นตั๋วอ้าย
นั่งเศร้าฟูมฟาย เหลียวมองหาอ้ายไปอยู่ไส
จำใจต้องรอเรื่อยไป บ่ฮู้มื้อใด๋สิได้เห็นหน้า
นับจากนี้ไป สิบ่มีไผดอกเด้ออ้ายจ๋า
สิเฝ้ารอวันที่อ้ายคืนนา