เคยกินเคยนอนเคยทำอะไรก็อยู่ข้างเธอ
จะตอนกลางวันกลางคืนก็ยังมีกันเสมอ
ยังเห็นเธออยู่ ถึงแม้ว่าเธอจากไปแล้ว
ยังเข้าไปมองยังเข้าไปดูเธอทำอะไร
ยังทักยังถามอยากรู้ว่าเธอนั้นอยู่ที่ไหน
ถึงแม้ว่าฉัน จะไม่มีสิทธิ์อีกต่อไป
ก็ทั้งที่รู้อะไรควรหรือไม่ควร
ทั้งๆ ที่ก็รู้ว่าเธอไม่อยากให้รบกวน
และฉันเองก็รู้ตัวว่าต้องปรับตัวเอง
ให้อยู่คนเดียวให้ได้
แต่ทำไมหัวใจยังไม่ชิน
ทำไมหัวใจยังไม่ชิน
การรับบทโดนโยนทิ้ง
ต้องมีใจแข็งเหมือนเป็นก้อนหิน
ทำไมหัวใจยังไม่ชิน
เมื่อไรน้ำตาจะหยุดไหลริน
เมื่อไรที่ฉันจะพร้อมยอมรับความจริง
ให้ชินกับความไม่เคยชิน
ขอโทษที่ฉันทำตัวให้น่ารำคาญ
แม้ว่าเราทั้งสองจะจบกับไปแสนนาน
แต่ฝืนเท่าไรสมองกับใจไม่ทำตาม
ก็ทั้งที่รู้อะไรควรหรือไม่ควร
ทั้งๆ ที่ก็รู้ว่าเธอไม่อยากให้รบกวน
และฉันเองก็รู้ตัวว่าต้องปรับตัวเอง
ให้อยู่คนเดียวให้ได้
แต่ทำไมหัวใจยังไม่ชิน
ทำไมหัวใจยังไม่ชิน
การรับบทโดนโยนทิ้ง
ต้องมีใจแข็งเหมือนเป็นก้อนหิน
ทำไมหัวใจยังไม่ชิน
เมื่อไรน้ำตาจะหยุดไหลริน
เมื่อไหร่ที่ฉันจะพร้อมยอมรับความจริง
ให้ชินกับความไม่เคยชิน
แต่ทำไมหัวใจยังไม่ชิน
ทำไมหัวใจยังไม่ชิน
การรับบทโดนโยนทิ้ง
ต้องมีใจแข็งเหมือนเป็นก้อนหิน
ทำไมหัวใจยังไม่ชิน
เมื่อไรน้ำตาจะหยุดไหลริน
เมื่อไรที่ฉันจะพร้อมยอมรับความจริง
ให้ชินกับความไม่เคยชิน