ตั้งแต่เห็นเธอวันนั้นนึกว่าฉันอยู่บนสวรรค์
เธอคนนั้นเป็นดั่งฝัน เธอทำให้ใจฉันละลาย
แต่ดูก็รู้ว่าคนอย่างฉันไม่มีหวังได้แต่ฝัน
ได้แต่คิดเองอย่างนั้น มันช่างห่างไกลซะเหลือเกิน
ต่อให้มีใจให้เธอก็แล้วไง
แค่หนึ่งในร้อยคนที่เธอไม่เคยเห็น
รู้ตัวดีแต่ทำไม่ช่างแสนยากเย็น
ยิ่งได้เห็นเธอมันยิ่งตัดใจไม่ได้
เธอคือพลูโต แต่เราอยู่คอนโด
กี่ร้อยล้านกิโลก็คงโคจรไม่ถึงเธอ
เด็กกะโปโลกับคนที่ไฮโซ
สุดท้ายคง Say no คนอย่างเราเธอไม่โอ
เธอเหมือนดาวที่ลอยบนฟ้า ไกลเกินที่จะไขว่คว้า
(เธออยู่สุดวงโคจรเราทำได้แค่ยืนมอง)
เธอสูงเกินจะคู่กับฉัน สวยงามอะไรอย่างนั้น
(แต่ก็คงไม่มีวัน ที่เราจะได้เจอกัน)
ต่อให้มีใจให้เธอก็แล้วไง
แค่หนึ่งในร้อยคนที่เธอไม่เคยเห็น
รู้ตัวดีแต่ทำไม่ช่างแสนยากเย็น
ยิ่งได้เห็นเธอมันยิ่งตัดใจไม่ได้
เธอคือพลูโต แต่เราอยู่คอนโด
กี่ร้อยล้านกิโลก็คงโคจรไม่ถึงเธอ
เด็กกะโปโลกับคนที่ไฮโซ
สุดท้ายคง Say no คนอย่างเราเธอไม่โอ
เธอคือพลูโต แต่เราอยู่คอนโด
กี่ร้อยล้านกิโลก็คงโคจรไม่ถึงเธอ
เด็กกะโปโลกับคนที่ไฮโซ
สุดท้ายคง Say no คนอย่างเราเธอไม่โอ