เชียงคาน คืนนั้นพระจันทร์แจ่มฟ้า เคยนั่งสบตา เคียงอ้ายใกล้ริมฝั่งโขง
เกี่ยวก้อยสัญญา ว่าจะรักกันมั่นคง เงาจันทร์สะท้อนน้ำโขง เปรียบเหมือนพยานรักเรา
ผ่านหลายเดือนเหงา รักเราเหมือนแปรเปลี่ยนผัน เพราะความห่างกัน ฮักจึงบ่หวานหรือเปล่า
หรืออ้ายมีใคร ซ้อนเร้นใต้คำว่าเรา จึงปล่อยให้สาว ใจเฉา บ่หวนคืนมา
* ถนนคนเดิน แต่เหมือนน้องเดินคนเดียว ใจแสนเปลี่ยว เมื่อบ่มีอ้ายจ๋า
แนมเห็นเมี่ยงคำ ดั่งคำสัญญา ข้าวจี่ฮ้อนๆ อ้ายเคยป้อนแก้วตา เศร้าอุรา ท่ามกลางผู้คนมากมาย
** เชียงคาน คืนนี้พระจันทร์แจ่มฟ้า น้องมา ริมโขง รำพึงถึงอ้าย
วานสายลมบอก กระซิบข้างหัวใจชาย ว่ามีคนคอยห่วงใย คอยอ้ายหวนคืนเชียงคาน
ว่ามีคนรอมานาน อยู่ที่เชียงคาน คอยอ้ายเคียงข้าง