แม้นร้อยหยด น้ำตา ที่ข้าหลั่ง ไร้คนฟัง คนแล ไร้ความหมาย
หลั่งเป็นเลือด เชือดอก ถึงความตาย ถึงตัวตาย ใจยังรัก แม้นเจ้าเมิน
ไอ้คนที่ทิ้งไม่ใช่ไม่รัก ไม่ใช่ว่าเจ็บไม่เป็น ไอ้ที่ไม่เห็นว่าฉันไม่ร้อง ไม่ใช่ว่าลืมได้แล้ว
ไม่ใช่ไม่รัก แค่อยากให้เธอยิ้มได้กับทางของเธอ เจ็บปวดเสมอ ไม่ใช่แค่เธอที่ต้องมาทนแบบนี้
* น้ำตาฉันไหล เธอก็คงจะมองว่าฉันมันแกล้งทำ
งั้นเธอช่วยแกล้งจำ ข้อแก้ตัวของฉันหน่อยได้ไหม.. ว่า
** ไม่มีน้ำตาหยดไหน ที่ไหลโดยไม่มีเหตุผล
แต่เพราะมันทุกข์มันทน เก็บความรู้สึกที่เธอทำร้าย
วันนี้น้ำตาฉันไหล รินมา ความจริงมันแทบจะทนไม่ไหว
ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ เธอจะเข้าใจฉันที
ถึงจะพูดอะไรออกไป แต่ก็รู้เธอก็คงไม่ฟังหรอก
เธอคงคิดว่าที่ฉันเสียใจ เป็นกลลวงเพราะต้องการให้เธอปลอบ
แต่ว่าเธอจะรู้บ้างไหม น้ำตาของฉันมันไหลช่างยากนัก
นอกจากมันจะทนไม่ไหว และมันจะไหลให้แค่คนที่มันรัก
ก็เพราะความรักมันหน่ะดูไม่แฟร์ เธอทำเหมือนไม่ดูไม่แล
เจ็บตรงนี้ ตอนที่เป็นตัวแทน คบกันเหมือนกับไม่ใช่แฟน
เธอให้เป็นตัวแทนเหมือน stand in เรียกเราว่าแฟนแต่ไม่ใช่แฟนจริง
เธอเริ่มเย็นชา จนเริ่มจะชาชิน ไม่ต้องถามว่าให้ Lose หรือว่าใคร Win
และต่อจากนี้มันคงจะไม่มี ก็บอกเพราะว่าฉันมันไม่ดี
แต่ว่าใจของฉันมันไม่จำ ฉันขอเถอะเธอมาพูดย้ำมันให้ที
ได้แต่บอกให้ตัวเองหน่ะเลิกโง่ ให้ลืมคนชั่วที่ทำร้ายมึงซักที
ก็แค่เรื่องซวยๆ ที่ต้องเจอมันทั้งปี เพียงเพราะเขาไม่รัก ไม่ใช่ว่าเธอมันไม่ดี
ฉันเจ็บหัวใจดั่งโดนคมมีดกรีดกลางหัวใจ ฉันเจ็บจนแทบเจียนตาย ...
