ในเช้าที่แสงแดด ลอดผ่านหน้าต่างส่องตา ฉันมองเห็นแสง ลอดผ่านความหวังส่องมา
หลังจากค่ำคืนที่ความเหนื่อยล้าเพิ่งเอ่ยลา วันนี้ต้องปลุกตัวเองให้ลุกขึ้นจากความเฉื่อยชา
นาฬิกายังส่งเสียงเตือนเหมือนอย่างเคย มันบอกว่าถึงเวลาต้องดิ้นรนอย่าเฉยเมย
เริ่มต้นวันใหม่ต้องแจ่มใสให้เหมือนเคย บอกกับตัวเองเรื่องที่ผ่านมาอย่าเก็บมาเสียใจเลย
เพราะสุดท้ายไอเรื่องแย่ๆก็จะเป็นแค่เรื่องเล่า เป็นสีสันของชีวิตมีทุกข์มีสุขมีเรื่องเศร้า
เมื่อเวลามันผ่านไปปล่อยไว้นานๆเข้า เธอจะมองเป็นเรื่องตลกทั้งที่มันเคยเป็นเรื่องเศร้า
และเมื่อผ่านไปนานเข้าความโศกเศร้าจะเริ่มหายไป เป็นดั่งฟ้าหลังฝนพอผ่านพ้นแล้วมันจะสดใส
ชีวิตคนก็ไม่ต่างพอเรื่องเลวร้ายเข้ามาแล้วผ่านไป เธอจะพบกับเรื่องที่ดีทำให้เธออยากมีลมหายใจ
* สุดท้ายมันจะผ่าน ตามเวลา ทุกข์และน้ำตา จะหายไป
ขอแค่เธอโปรด รู้เอาไว้ เธอจะเสียใจ แต่อีกไม่นาน
สุดท้ายมันจะผ่าน ตามเวลา ทุกข์และน้ำตา จะหายไป
ไม่ต้องไปแคร์ไปสนใจ อะไรจะเกิดก็เกิดไป แค่ยิ้มรับมันแล้วเปิดใจ สักวันหนึ่งมันจะผ่านไป
ดวงอาทิตย์กำลังจะลับตาสิ่งต่างๆที่รับมา ปล่อยให้ลมมันพัดพา อย่าไปเก็บมาค้างคา
แค่ลองเปิดใจ ปล่อยไหล ไป กับสายลม ปล่อยให้หัวมันโล่ง สักแปปนึงจะได้รู้จักปลง
แม้ดวงอาทิตย์จะดับลงยังคงมีแสงดาว ส่องลงมาให้เธอได้ผ่อนคลายเป็นครั้งคราว
ทั้งที่ดาวมันอยู่ไกลใยเธอจึงมองเห็นมัน แล้วคนที่อยู่ข้างกายใกล้ๆแค่นี้ทำไมไม่เห็นกัน
นี่คือช่วงสุดท้ายของวันก่อนที่เธอจะหลับไป สิ่งสุดท้ายที่อยากจะบอกให้เธอได้เข้าใจ
หากแม้ว่าตอนนี้แสงแดดจะหมดไป แต่ความหวังที่แท้จริงคือการที่เธอยังมีลมหายใจ
( * )