ลม..เอ้ยลม ลมหนาวต้องวีวี่ พัด..เอาคนดี หนีจากอ้ายไปไกล
คือ..มาใจดำ เฮ็ดกับอ้ายลงได้ เจ้าแล่นนำคนใหม่ ถิ่ม..กันไปซื่อๆ
* เดิกๆค่อน อากาศเย็นๆ ปีก่อนมีเจ้าคอยกุมมือ
ตกมาปีนี้ เป็นจั่งได๋ละฮือ หน้าหนาว คือบ่มีเธอ
** คืนมาเด้อ นางเด้อ อย่าฟ้าวปล่อยมืออ้ายไป ผ้าห่ม ผืนใหญ่ ห่มผู้เดียวจั่งได๋มันสิอุ่น
คืน..มาถ่อน อย่าปล่อยให้ถ่าน ฮักเฮาเป็นฝุ่น ยาม..ลมหนาวซูน พอได้กอดเนื้ออุ่นให้อุ่นใจ
อ้าย..คิดฮอดเจ้า แล้วเจ้านั้นไปอยู่ไส ยาม..เดือนหงาย เจ้าคิดฮอดอ้ายบ่
คืนมาสา กลับมาหม่องเก่า หน้าหนาวที่บ่มีเจ้า ฮู้บ่ มันเหงาจับใจ
ลม..เอ้ยลม พัดเจ้าไปนำฝน คน..เอ้ยคน หนีไปซ้นแกได๋
ลืม..แล้วตี้ ปั้นข้าวจี่ทาไข่ เจ้าซ่าง..บ่ย่านอ้าย เหงาตายคาผ้าห่ม
( * , ** )
กะหน้าหนาว ที่บ่มีเจ้า . . . ฮู้บ่มันเหงา จับใจ
