หน้าหนาวปีนี้ยังบ่ทันมีไผมากอด
ยังคิดฮอดแต่ผู้ลังคน
ยังถ่าคองเจ้า หมู่ว่ามันสิดน
แต่กะต้องอดทน เพราะเจ้าเป็นคนของใจ
กี่หน้าหนาวก็ยังรอคือเก่า
แม้นว่ามันสิเหงา คงสิบ่ถึงตาย
รอให้อ้ายมาผิงไฟ ข้างกายของน้องได้บ่
มันสิอุ่นใจหลายขั่นอ้ายมาหา
เพียงแค่มาสบตา แล้วปั้นข้าวจี่ทาไข่
หนาวกายยังบ่เท่าใด แต่หนาวใจ
กะอยากให้อ้ายซ่อยเป็นผ้าห่ม
หนาวปีนี้อยากให้คนดีมาซ่อยเทคแคร์
ดูแลใจแหน่ อ่อนแอ่แหล่ ใจน้องหวั่นไหว
อวยทางใด๋กะบ่เห็นตน คนหยังคนที่ใจร้าย
ฮักหลายแล้วเด้อน้อ
คนยังรอฮู้บ่มันเหงาปานใด๋
อ้ายไปลี้อยู่ไส คือบ่คืนมาหาน้อง
ให้ถ่าจักปีจั่งสิเห็นใจกันหนอเจ้าของ
ให้ถ่าจักปีจั่งสิเห็นใจกันหนอเจ้าของ
หรือต้องถ่าให้กินดอง อ้ายจั่งสิหวนคืนมา
กี่หน้าหนาวก็ยังรอคือเก่า
แม้นว่ามันสิเหงา คงสิบ่ถึงตาย
รอให้อ้ายมาผิงไฟ ข้างกายของน้องได้บ่
กี่หน้าหนาวก็ยังรอคือเก่า
แม้นว่ามันสิเหงา คงสิบ่ถึงตาย
รอให้อ้ายมาผิงไฟ ข้างกายของน้องได้บ่
มันสิอุ่นใจหลายขั่นอ้ายมาหา
เพียงแค่มาสบตา แล้วปั้นข้าวจี่ทาไข่
หนาวกายยังบ่เท่าใด แต่หนาวใจ
กะอยากให้อ้ายซ่อยเป็นผ้าห่ม
หนาวปีนี้อยากให้คนดีมาซ่อยเทคแคร์
ดูแลใจแหน่ อ่อนแอ่แหล่ ใจน้องหวั่นไหว
อวยทางใด๋กะบ่เห็นตน คนหยังคนที่ใจร้าย
ฮักหลายแล้วเด้อน้อ
คนยังรอฮู้บ่มันเหงาส่ำใด๋
อ้ายไปลี้แต่ใด๋ คือบ่คืนมาหาน้อง
ให้ถ่าจักปีจั่งสิเห็นใจกันหนอเจ้าของ
ให้ถ่าจักปีจั่งสิเห็นใจกันหนอเจ้าของ
หรือต้องถ่าให้กินดอง อ้ายจั่งสิหวนคืนมา
หรือว่าต้องกินลูกซอง อ้ายจั่งสิต้าวคืนมา