นั่งซดเหล้าขาวตั้งเป้าให้เมาตายกันไปข้างหนึ่ง
เป็นที่พึ่งสุดท้ายเพื่อการสิลืมเธอ
แต่แฮงเมาถ่อใด๋แฮงคิดฮอดเขาแฮงมีน้ำตา
เป็นคือจังคนบ้าบ่มีทางรักษา ให้ดีขึ้น
* ฝนตกยังมีมื้อซา แต่ว่าหัวใจบ่มีมื้อซื่น ตกดึกดึกดื่นดื่น กะยังคงตื่นมาเช็ดน้ำตา
** ซังเด้ซัง ซังหัวใจเจ้าของ ที่มันฮักเขาคักเกินไป สุดท้ายกะทำใจบ่ได้ บัดตอนถืกถิ่ม
ซังเด้ซัง ซังบักก้อนสมอง ที่ยังจำได้เบิ่ดทุกสิ่ง มื้อใด๋สิยอมรับความจริง ว่าเขาทิ้งเฮาไปแล้ว
( * , ** , ** )