สัก..วัน เราก็ต้องจากกัน ไปที่แสนไกลอย่าง ไม่ย้อนไม่คืนกลับ
ไม่ฉันก็เธอสักคน ต้องทนอยู่คนเดียว ทนคิดถึงทรมาน อยู่อย่างเหงาและโดดเดี่ยว
คนที่เหลืออยู่ คือคนที่ปวดร้าว มองเห็นลมหายใจ คนที่รักเริ่มเบาบาง
ฉันจะไม่ยอม ให้เธอต้องถูกทิ้ง ถ้าขอกันได้จริง จะยอมให้เธอไปก่อน
* เจ็บปวดเท่าไร แต่ฉันจะอดทน จะทนอยู่รับมันลำพัง ยอมให้เธอไปก่อน
แทบกรีดหัวใจ ต้องเห็นเธอจากไป ก็ยังดีกว่าให้เธอเป็นคน เห็นฉันตายก่อน
( * )
สักวันหนึ่ง แม้นานเท่าไร เราคงได้พบกันอีก
