กินข้าว บ่ลง ยังคงคิดฮอดหลาย ทั้งหลับ ทั้งน้ำตาไหล ในแต่ละคืน
บ่อยากเฮ็ดอิหยัง นอนบ่หลับ แต่บ่อยากตื่น เห็นแต่หน้า อ้ายกับคนอื่น อยู่ในสมอง
* หม่องที่เฮาเคยไป เสื้อเคยใส่คู่กัน สิ่งที่เคยผูกพัน ยังจำขึ้นใจ
เรื่องที่มันผ่านมา ย้อนเวลาบ่ได้ มันสิยากปานได๋ ปะสาตัดใจ จากเขา
** กะแค่ผู้ชาย ที่เฮาเคยฮัก เคยฝากเคยฝังหัวใจ
มันยากแท้บ้อ ก็แค่ตัดใจ จักสิไห้ นำเฮ็ดหยัง
บ่คิดสิลืม และยังฮักแฮง แต่ว่ามัน กะแค่ความหลัง ถึงสิเป็นจั่งได๋กะซาง เฮาต้องตัดใจ