กะอยากไปหาหละเนาะ กะอยากไปกอดไปหละหนอ ฮู้บ่ คนอยู่ไกลมันเหงา
บ่กล้าออกไปไส เปิดมือถือเบิ่งข่าว ในห้องเช่า ติดตาม สถานการณ์
อยากคืนเมือบ้าน อยากไปกอดแม่ คำคิงให้แหน่ อิพ่อหล่าย่าน
แต่ทางการเพิ่นให้กักโต บ่ให้เดินทาง
* โควิดกะย่าน คนอยู่บ้านกะอยากเมือกอด เงินกะช๊อต งานบ่เดิน ขาดเขินซุอย่าง
บ่ได้ติดเชื่อ บ่ได้เป็นไข้ แต่ใจมันอุกอั่ง ถ่าอีกจักวาง ทางใจสองเฮา จั่งค่อยเว้ากัน
ทุกๆครั้งที่หลับตาลงยังเห็นดอกคูณเหลืองอร่าม
ผักติ้วผักหวาน ดอกแคร์ป่า ยังป่งยอดอ่อนเต็มสองทาง
ฝนกะตกรินๆหอมกลิ่นดินฮินๆ ใจแห่งฮำฮอน คิดฮอดแฮงอยากคืนถิ่น
อยากสิกลับเมือบ้าน อยากไปแลนเล่นท่ง หน่อไม้ไผ่ป่า กับดอกกระเจียว ป่านนี้กะคงสิป่ง
แต่ว่าตอนนี้ ต้องกักโตกักใจ เพราะว่าไวรัส โควิดบ่เข้าใผ๋ออกใผ๋
อยากเล่นสงกรานต์ อยากไปกราบแม่ คำคิงให้แหน่ อิพ่อหล่าย่าน
แต่ทางการเพิ่นให้กักโต บ่ให้เดินทาง
กะทำใจหละเนาะ บอกใจให้สู้ต่อ เฝ้ารอ เฮาสิก้าวผ่านด้วยกัน
อย่าฟ้าวกอดใผ๋เด้อ อย่าเผลอเข้าใกล้ใผ๋ คนของใจ โอ โฮะ โอ ยังเป็นอ้ายคนเดียว