ละฝนตกฮ้อย เดือน3คอย
ฝนตกลิ้นเป็นฝอย
อยู่ย้อยๆ คอยเดือน 4
ดอกกระเจียวเริ่ม จุ๋มจี๋
พ้นปีนี้คือเบิ่งซา
ยาม เดือน5ตั้งถาบ้าน อือ
ละคึดเห็นเด๋ง
คึดเห็นสาวผู้นั้น
ที่เคยฮักดอกจริงเจียว
เคยเดินฮ่วมข้างเคียง
ปากระเจียว แต่ถ้าฮู้ นั่น
ฝน ตก ร่วงมาปรอย ๆ
เดือน สามคล้อย
ย้อย ทำดอก ฮ่วง
คึดฮอด ผู้สาว เคยควง
ไปอยู่เมืองหลวง
ตั้งแต่ปลาย ปี ก่อน
เคย เก็บ
ดอก กระเจียว ด้วย กัน
ฝนโปรยปีนั้น
อยู่ที่หัว นา ดอน
ดอกกระเจียว
เคี้ยวแดง อ้อนซอน
เอาดอก อ่อนๆ
มาลั่วกิน กับป่น
เอาดอกอ่อนๆ
มาลั่วกินกับ ป่น
หนีไปหม่น เป็นแมงอีนูน
อยู่ไสแหล่วน้ออุน
หนีไปหมุ่น เป็นแมงอีนูน
อยู่ไสหล้า น้ออุน
เหลือแม่คุณ
มีบุญสมฮู้ มีสู่ผัวรวย
ยามเบิ่งซวย บ่ยอมอวยมาหา
ลืมหัวนา บ้อที่เฮาเคยเที่ยว
ดอกกระเจียว มาเหลียวหาเจ้า
สีแดงสีขาว คือขอให้เจ้ามาเจียว
ยามฝนเคี้ยว ก็เกี้ยวสมหญิง
คือขอให้เจ้าอยู่ นา
กาฬ สินธุ์ ดินแดนข้าวเหนียว
แม่ดอก กระเจียว
บ่เหลียวคืน บ้าน เฮา
ลืม แล้วบ่ หัวนาป่าเคยป่าเซา
ดอกกระเจียว สีขาว
เจ้าเคยฝากอ้าย ยาม แล
ไปทาแป้ง
ตกแต่งทรงผม เลยบ่ก่มมาซอง
ไปทาแป้ง
ตกแต่งทรงผม เลยบ่ก่มมาซอง
เขาทำน้อง ไยร้องแม่แหล่ว
ลืมสู้เก่าหลัง
เอาใจตัง คือตอล้ออ้าย
ยามเดินก่าย ไฮ่นาไม่เคยเว่า
ซอมหาเจ้า บ่เหลือเฮาจักหน่อย
เห็นกะปอมตาน้อย
ก็เย้าเยือยอยู่หล่อทาง
เด่นดัง แล้วลืมทางที่เคยเที่ยว
โอ้แม่ดอก กระเจียว
ลืมท้องนาเราแล้ว หรือไร
ฝนตกยืนย้อย
อ้ายคอย น้ำตารินไหล
อยากฮู้เจ้าอยู่จังได๋
จดหมาย บ่มาหา แน.
ไปแน อยู่ไสน้อ น้อง
ไปแน อยู่ไสน้อน้อง
อ้ายมาค้อง ท่าน้องคือเก่า
บ่าดอกกระเจียว บ่ให้เคี้ยวล่ะเจ้า
ซึมเศร้า อยู่ผู้เดียว
แม่ดอกกระเจียว
เหลียวหาคนเป็นฮู้
ป่านนี้ โฉมตรู อยู่ ไส น้อง
