หาดนางคอย นางคอยอ้าย คอยไปกะดายเปล่า โอ๊ย... เห็นตั้งแต่ภูเขา มันทอดยาวคึ่งนึ่ง
โอ๊ยตำตึ้ง อยู่หว่างใจ เจ็บในๆ เอ๊อะ เออ...โอ๊ยนา โอ๊ยนา เฮ้อ เอ่อเอ่ย ล่ะเด้อ...
หาดสวยงามเลิศลอย หาดนางคอยที่เชียงคาน
สองเราให้สัญญา ในเวลาสายัณห์ จะรักกันบ่เสื่อมคลาย
น้ำโขงใสคนใจขุ่น ฮักที่ลุ้นหมดความหมาย
อ้ายบ่จำคำวอน อ้อนน้องบนหาดทราย นัดกันไว้อ้ายบ่มา...
คองคอยถ่าตามคำสัญญาให้มาถ่าหม่องเก่า คองคอยถ่าตามคำสัญญาให้มาถ่าหม่องเก่า
สั่งปลาเผา ส้มตำ กุ้งเต้น ตาเว็นย้อยอ้ายบ่มา...
เสียงคลื่นกระทบหาด คือใจสิขาดคาที่ น้ำโขงไหลลงหลี่ผี คือใจอ้ายนี้บ่มีวันย้อนมา
อ้ายบ่มีแม้เงา เห็นแต่ภูเขา ที่สูงเฉียดฟ้า เจ็บปวด จนมีน้ำตา มันไหลออกมา เปื้อนหางตาคนคอย
สัญญาเป็นเพียงคำเว้า สัญญาเป็นเพียงคำเว้า ตั๋วผู้สาวมานั่งถ่าจ่อค่อ จ่อค่อ
เพราะ จ่อค่อ จ่อค่อ ความคิดต่อพังหมุ่นเอ้เล้ เอ้เล้ผู้เอ้เล้เอ้เล้ ปานเตะน้ำแม่นใส่ทราย...
แตกสลายยับเยิน หัวใจถูกอ้ายเมินค่า นั่งเขี่ยฮอยน้ำตา ไหลมาไม่มีขาดสาย
เจ็บจนแค้นจ่อหล่อ คนรอ ต้องยืนร้องไห้ อาหารที่สั่งรอพี่ชาย มันหมดความหมาย
เพราะมันใกล้บูดแล้ว
เสียงแซวบ่าวสาวโตนน้ำ เสียงแซวละบ่าวสาวโตนน้ำ คือหนามตำแทงเข้าลิ้นปี่
มันเจ็บอีหลีหลงไห้สะอื้น สะอื้นโอ๊ยสะอื้นสะอื้น ไปยืนเก้ออยู่ผู้เดียว
เหลียวมองทางมีแต่ความว่างเปล่า หรือความฮักเฮา มันจบแล้ว มันจบแล้ว เออ. เอ่อ ละเด้อ...