* เจ็บอีกกี่ครั้งล่ะถึงจะพอใจ ถ้าไม่ใช่ฉันแล้วเธอจะยอมไหม
เรื่องในคืนนั้นเธออย่าไปบอกใคร มาอยู่ตรงนี้กับฉันก่อน มือเธออย่าพึ่งให้ฉันปล่อย
ได้โปรดละเธอช่วยฉันหน่อย มือเธออย่าพึ่งให้ฉันปล่อย
มาอยู่ตรงนี้กับฉันก่อน เจ็บอีกกี่ครั้งละถึงจะพอ จะอีกกี่ครั้งฉันก็จะรอ ได้โปรดละเธอช่วยฉันหน่อย
ไม่ต้องคิดว่าผมจะพูดจริง ไม่ได้พูดเล่น ไม่อยากจะเปิดเลย messenger
เพราะยิ่งเปิดอ่านยิ่งทำร้าย เธอคือรักเเรกที่ช้ำมากเธอจำไว้
ก็แค่รู้สึกคิดถึงผมไม่ได้มีอาการ รักไม่ใช่ตัวเลขเธออย่ามาตีราคา
ที่ถอยออกมาห่างๆ เพราะกลัวเห็นเธอตอนเจ็บ แต่ว่าเธอคงไม่สนใจ เพราะมันแค่เรื่องตอนเด็ก
ความรู้สึกแบบนี้ไม่ใช่ว่าคนทั้งโลกนี้ (คนทั้งโลกนี้) ผมถือว่าผมโชคดี
ต่อให้เสียเท่าไหร่ยังไงก็ต้องแลก จะให้ทำยังไงได้เธอคือดอกไม้ช่อแรก
มันคงไม่มีอีกแล้วไอ้คนที่คอยรับฟัง ถ้าเกิดว่าเป็นไปได้อยากกลับมาคุยสักครั้ง
รอบนี้ผมโตขึ้นแล้วจะไม่ให้เหมือนครั้งนั้น ข้อนี้แล้วยินดีว่าอย่างน้อยเราเคยรักกัน that right!!
( * )
ชอบตอนเด็กๆที่เราโทรคุยหลังตื่น ก่อนหลับแทบทุกวัน
หลังจากไปส่งเธอเสร็จ ต้อง message หาพูดหวานแทบทุกคำ
แต่ไม่รู้ตอนนี้เธอเป็นไง Hah เธอคิดแค่เอนกาย ปล่อยเวลามันเป็นไป
ตอนนี้เธอคงไม่เต็มใจ ขอโทษอย่าพึ่งโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ อย่าลืมกันไปอะ
รู้ว่าคิดถึงเธอไม่ต้องเนียน จำได้มั้ยเคยไปส่งเธอถึงห้องเรียน
Hah เธอไม่ต้องฟอร์มเซียน เปลี่ยนเรื่องของสองเราที่มันจะต้องเคลียร์
เดี๋ยวนี้จะโทรไปหาทำไมมันยากลำบากจัง ความรู้สึกมันไม่เหมือนเดิม เพราะเธอไม่ค่อยจะอยากฟัง
ไอ้เรื่องที่เธอไม่แคร์จริงๆก็ไม่ได้อยากจำ จนทำให้รู้ว่าคุณค่าของเรา สองคนมันต่างกัน
ไม่เคยเลย ไม่มีโอกาสได้จ้องตา เอะอะก็ติวหนังสือ เหตุผลของเธอเอะอะก็ท่องงาน
เกะกะก็บอกหากกูไม่ต้องการ ไม่อยากรู้สึกเป็นทุกข์ เพราะความรู้สึกที่เสียมันซ่อมนาน
การสูญเสียนั้นแหละที่ได้คืน ให้รับให้รู้เอาไว้ทุกฤดูหนาวคิดถึงยังไม่ลืม
ถ่านที่มอดจนดับยังไหม้ฟืน ความรักมันอันตราย คล้ายกับเอาหัวไปจ่อไว้ใกล้ปืน
( * )
